Αλτσχάιμερ: Δείκτης κινδύνου ο τρόπος περπατήματος – Τι λένε οι επιστήμονες
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στην διαδικτυακή έκδοση της επιστημονικής επιθεώρησης Neurology (το ιατρικό περιοδικό της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας) έδειξε ότι μια αργή ταχύτητα βαδίσματος συνδέεται με υψηλότερα ποσά συσσώρευσης αμυλοειδούς, (είδος πρωτεΐνης) στον εγκέφαλο. Αυτή η συσσώρευση έχει αποδειχτεί ότι συνδέεται με το Αλτσχάιμερ.
Ερευνητές από τη Γαλλία εξέτασαν τις περιπτώσεις 128 ατόμων 70 ετών και πάνω, οι οποίοι δεν είχαν άνοια, αλλά θεωρήθηκαν υψηλού κινδύνου για την ανάπτυξη Αλτσχάιμερ, επειδή είχαν κάποια προβλήματα με τη μνήμη τους.
Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε τομογραφίες εγκεφάλου για να μετρηθούν οι αμυλοειδείς πλάκες στον εγκέφαλό τους και στη συνέχεια έκαναν μια σειρά εξετάσεων για την αξιολόγηση της ικανότητας σκέψης και μνήμης τους, καθώς για το πόσο καλά θα μπορούσαν να ολοκληρώσουν διάφορες καθημερινές δραστηριότητες.
Οι ερευνητές μέτρησαν επίσης την ταχύτητα βαδίσματος των συμμετεχόντων στην μελέτη με ένα τυποποιημένο τεστ, όπου οι συμμετέχοντες έπρεπε να διανύσουν με τα πόδια μια απόσταση μόλις 4 μέτρων.
Τα αποτελέσματα έδειξαν μια σαφή σύνδεση μεταξύ της μικρής ταχύτητας βαδίσματος και της συγκέντρωσης αμυλοειδών πλακών σε διάφορες περιοχές του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένης μιας περιοχής που ονομάζεται κέλυφος (putamen), η οποία εμπλέκεται στην κινητική λειτουργία.
Οι ερευνητές προσπαθούν εδώ και δεκαετίες να βρουν όσο το δυνατόν πιο έγκαιρες ενδείξεις που μπορεί να σηματοδοτούν τη νόσο του Αλτσχάιμερ, σε μια προσπάθεια να εντοπίσουν την ασθένεια πολύ νωρίς και να έχουν τη δυνατότηατ οι ασθενείς να ακολουθήσουν καλύτερες θεραπείες πριν εκδηλωθούν σημαντικά συμπτώματα της νόσου. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι, επίσης, μια ασταθή αίσθηση της όσφρησης και η συσσώρευση αμυλοειδούς στο μάτι θα μπορούσε επίσης να είναι πρώιμα σημάδια της νόσου.
Οι συντάκτες αυτής της νέας έρευνας επισημαίνουν ότι τα ευρήματά τους αφορούν επί της ουσίας την αξιολόγηση ενός ατόμου, που ανήκει στην ομάδα υψηλού κινδύνου για Αλτσχάιμερ, μόνο σε “ένα στιγμιότυπο στο χρόνο” και ότι η έρευνα αυτή δεν αποδεικνύει ότι οι αμυλοειδείς πλάκες προκαλούν την επιβράδυνση στην ταχύτητα βαδίσματος. Η έρευνα δείχνει μόνο την ταυτόχρονη ύπαρξη των δύο αυτών φαινομένων (αργό βάδισμα και συσσώρευση αμυλοειδούς στον εγκέφαλο). Και σίγουρα υπάρχουν πολλοί άλλοι λόγοι που μπορεί να εξηγήσουν το γιατί ένα άτομο περπατά αργά.
Με άλλα λόγια, αν περπατάτε αργά, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε. “Υπάρχουν πολλές αιτίες που εξηγούν το αργό βάδισμα και οι οποίες δεν έχουν τίποτα να κάνουν με τη λειτουργία του εγκεφάλου”, δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας, δρ Thomas Wisniewski, διευθυντής του Κέντρου Γνωστικής Νευρολογίας Langone στη Νέα Υόρκη.