Δείτε όλα τα ύποπτα συμπτώματα καρκίνου των όρχεων!

Iatropedia
10 Νοεμβρίου 2014 | 19:00

Ο καρκίνος των όρχεων, αν και σχετικά σπάνιο νεόπλασμα (1-2% όλων των νεοπλασμάτων του άνδρα), είναι ο πιο συχνός όγκος στις ηλικίες 20-40 ετών. Στο 78% των περιπτώσεων ο καρκίνος εμφανίζεται σε άνδρες 20-40 ετών, στο 20% σε άνδρες άνω των 40 ετών. Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου? Ποια είναι η καλύτερη θεραπεία? Απαντήσεις στο επιστημονικό άρθρο που ακολουθεί!

Του Σπύρου Α. Ασπιώτη

Χειρουργού- Ουρολόγου-Ανδρολόγου

Παράγοντες κινδύνου

Κρυψορχία. Αποτελεί τον μοναδικό ίσως παράγοντα για τον οποίο έχει αποδειχθεί σαφής συσχέτιση με τον καρκίνο των όρχεων.

Επίδραση ουσιών με οιστρογονική ή αντίανδρογονική δράση.

Ιστορικό καρκίνου του όρχεως: Ασθενείς με ιστορικό καρκίνου στον ένα όρχι έχουν πιθανότητα 1% -2% να εμφανίσουν ένα δεύτερο πρωτοπαθή όγκο στον αντίπλευρο όρχι.

Μικρολιθίαση του όρχεως.

Οικογενειακό ιστορικό καρκίνου όρχεως.

Οι καρκίνοι των όρχεων χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες, ανάλογα με τον ακριβή τύπο των κυττάρων που προκαλεί τον καρκίνο. Τα σεμινώματα, και τους μη σεμινωματώδεις όγκους.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, το πρώτο σύμπτωμα που παρατηρείται είναι μία ψηλαφητή ανώδυνη σκληρία πάνω στον όρχι. Σε κάποιες περιπτώσεις η σκληρία αυτή μπορεί να είναι και επώδυνη.

Η διάγνωση γίνεται με υπερηχογράφημα όρχεων και αιματολογικές εξετάσεις όπου αναζητείται αύξηση των καρκινικών δεικτών, όπως είναι η α-εμβρυϊκή σφαιρίνη (AFP), β ανθρώπινη χοριακή γοναδοτροπίνη (β-hCG) και η γαλακτική αφυδρογονάση (LDH) .Οι δείκτες αυτοί, εκτός από τον βασικό ρόλο που παίζουν στη διάγνωση του νεοπλάσματος, χρησιμοποιούνται και στην παρακολούθηση της νόσου μετεγχειρητικά.

Σε περίπτωση όπου επιβεβαιωθεί η ύπαρξη καρκίνου του όρχεως, θα πρέπει να γίνουν επιπλέον εξετάσεις, για να εκτιμηθεί εάν έχει εξαπλωθεί η νόσος. Οι εξετάσεις που θα χρειαστεί να γίνουν είναι η απλή ακτινογραφία θώρακος, η αξονική τομογραφία και ίσως η μαγνητική τομογραφία.

Η διαδικασία αυτή ονομάζεται σταδιοποίηση και έχει ως στόχο να καθορίσει εάν ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί στους λεμφαδένες στην κοιλιακή χώρα ή και σε άλλες περιοχές του σώματος, όπως ο πνεύμονας.

Η αντιμετώπιση είναι χειρουργική (ριζική-υψηλή ορχεκτομή) .Ανάλογα με τον ιστολογικό τύπο του καρκίνου, την τοπική του επέκταση και κυρίως την ύπαρξη και έκταση μεταστάσεων αποφασίζεται αν θα χρειαστούν συμπληρωματικές θεραπείες.

Συνήθως εφαρμόζονται σχήματα χημειοθεραπείας (βλεομυκίνη, ετοποσίδη, cis-πλατίνα, BEP) και σε σπάνιες περιπτώσεις ύπαρξης παθολογικών λεμφαδένων γίνεται χειρουργικός οπισθοπεριτοναικός λεμφαδενικός καθαρισμός.

Επειδή οι ασθενείς είναι νέοι και οι θεραπείες ιδιαίτερα τοξικές για τη σπερματογένεση, θα πρέπει πριν αυτές ξεκινήσουν ο ασθενής να καταψύχει σπέρμα (κρυο-συντήρηση σε τράπεζα σπέρματος) προς μελλοντική χρήση.

Ο καρκίνος των όρχεων, πλέον θεωρείται ιάσιμη μορφή κακοήθειας με ένα ποσοστό ίασης κοντά στο 90-95%, το οποίο αγγίζει το 100% όταν η διάγνωση γίνεται στο αρχικό του στάδιο (δίχως τοπική επέκταση, απομακρυσμένες μεταστάσεις) και για αυτό το λόγο συστήνεται η αυτοεξέταση ανα τακτά χρονικά διαστήματα.