Δείτε πως »σβήνουν» οι ουλές μετά από ατύχημα

Iatropedia
08 Ιουνίου 2015 | 08:04

Η ουλή, είναι ένας σκληρός, ανελαστικός ιστός, που συνήθως έχει λίγο διαφορετικό χρώμα σε σχέση με το υπόλοιπο δέρμα. Η ουλή μπορεί να είναι άλλες φορές διογκωμένη ή βαθύτερη, σε σχέση με την επιφάνεια του δέρματος. Κάποιες φορές μπορεί να παρουσιάζει κνησμό (φαγούρα) και κάποιες φορές μπορεί να υπάρχει πόνος.

Γράφει ο Αθανάσιος Χριστόπουλος

Πλαστικός Χειρουργός

Η τελική εμφάνιση της ουλής εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως ο τύπος του δέρματος, η περιοχή του σώματος που αφορά, η διεύθυνση της ουλής, το είδος του τραύματος, η ηλικία και η θρεπτική κατάσταση του ατόμου.

Όταν λέμε «τραυματισμός» ή «τραύμα», εννοούμε την ευρύτερη έννοιά του, είτε αυτό έχει να κάνει με κόψιμο ή με χτύπημα ή με έγκαυμα ή ακόμη και απώλεια δέρματος λόγω μόλυνσης ή κακής κυκλοφορίας του αίματος σε μία περιοχή.

Υπάρχει η λανθασμένη άποψη ότι πρώτα αντιμετωπίζουμε το τραύμα, με τον όποιο τρόπο, από οποιονδήποτε γιατρό και μετά από καιρό καταφεύγουμε στον Πλαστικό Χειρουργό, για να διορθώσει την ουλή. Στην πραγματικότητα, αυτό που πρέπει να γίνεται, είναι, κατά το δυνατόν βέβαια, ο Πλαστικός Χειρουργός να επεμβαίνει από την πρώτη στιγμή του ατυχήματος, σε συνεργασία φυσικά με τον όποιας άλλης ειδικότητας γιατρό είναι απαραίτητος.

Η εξέλιξη μίας ουλής

Η ουλή από τη στιγμή που θα γίνει τομή, είτε αυτή συρραφεί είτε όχι, αρχίζει τη διαδικασία επούλωσης.

Στην αρχή δημιουργεί μία εσχάρα, η οποία μετά από αρκετές μέρες ή λίγες εβδομάδες εκπίπτει. Αυτό που μένει από κάτω είναι ουλή σε ενεργό φάση πλέον, η οποία χαρακτηρίζεται από το κόκκινο χρώμα, λόγω της πλούσιας αγγείωσης που έχει. Επίσης, μπορεί να παρουσιάσει κνησμό (φαγούρα), για όσο διάστημα βρίσκεται σε ενεργό φάση.

Η περίοδος ενεργού φάσης της ουλής, κατά την οποία δηλαδή γίνονται διεργασίες μέσα σε αυτήν, διαρκεί από μερικούς μήνες μέχρι ένα έτος, ανάλογα με την περιοχή του σώματος και με την ιδιοσυγκρασία του ατόμου. Ο μέσος όρος είναι περίπου έξι μήνες. Μετά από το χρονικό διάστημα αυτό, η ουλή γίνεται πιο λευκή, προσομοιάζει περισσότερο στο χρώμα του υπόλοιπου δέρματος και είναι λιγότερο ορατή, δηλαδή αισθητικά καλύτερη. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις των υπερτροφικών ουλών ή χηλοειδών.

Θεραπεία

Αυτά που μπορεί να κάνει ο πλαστικός χειρουργός προκειμένου να βελτιώσει μία ουλή είναι τα εξής:

1/Να αφαιρέσει μία ουλή και να την ξαναράψει υπό καλύτερες συνθήκες.

Αυτό μπορεί να συμβεί στις περιπτώσεις όπου μία ουλή ράφτηκε σε κακές συνθήκες ή μολύνθηκε μετά τη συρραφή της, με αποτέλεσμα να γίνει αρκετά έντονη. Ο πλαστικός χειρουργός αφαιρεί την ουλή σε αυτές τις περιπτώσεις και ξαναράβει με καλύτερες συνθήκες το τραύμα, αποσκοπώντας έτσι σε μία καλύτερη επούλωση. Φυσικά η ποιότητα της καινούριας ουλής θα εξαρτηθεί από την ιδιοσυγκρασία του δέρματος του συγκεκριμένου ατόμου. Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η τάση δημιουργίας ουλών εξαρτάται από πολλούς παράγοντες που αφορούν το ίδιο το άτομο.

Οι παράγοντες αυτοί είναι:

. η ιδιαιτερότητα του δέρματος κάθε ατόμου,

. η ηλικία στην οποία το άτομο αυτό βρίσκεται (πολύ μικρές ηλικίες και πολύ μεγάλες κάνουν πιο ήπιες ουλές),

. η περιοχή του σώματος, δηλαδή κάποιες περιοχές, όπως το πρόσωπο κάνουν καλύτερες ουλές, ενώ κάποιες άλλες, όπως για παράδειγμα το στέρνο ή η πλάτη κάνουν πολύ χειρότερες ουλές, έστω και εάν αυτό αφορά στο ίδιο το άτομο.

2/ Μεταφορά της ουλής σε σημείο που δεν φαίνεται.

Κάποιες φορές μπορεί να υπάρχει η δυνατότητα η ουλή να μεταφερθεί σε κάποιο κοντινό σημείο όπου να καλύπτεται από κάποιο άλλο όργανο ή γενικότερο σε ένα σημείο που είναι λιγότερο εμφανές. Βέβαια αυτές οι περιπτώσεις δεν είναι πολλές και θα πρέπει να υπάρχουν πολύ ιδιαίτερες συνθήκες.

3/ Τροποποίηση της ουλής ώστε να μοιάζει με φυσιολογική πτυχή του δέρματος.

Μερικές φορές μπορεί αλλάζοντας την φορά μίας ουλής να την κάνουμε να μοιάζει με κάποια φυσιολογική πτυχή του δέρματος ή να μοιάζει με ρυτίδα. Στις περιπτώσεις αυτές η ουλή είναι αισθητικά πολύ αποδεκτή και περνάει απαρατήρητη.

4/ Λείανση με laser.

Πολλά άτομα πιστεύουν ότι οι τομές με laser καταλήγουν σε καλύτερες ουλές ή σε καθόλου ουλές. Αυτό είναι απόλυτα ανακριβές, διότι όταν το laser χρησιμοποιείται σαν νυστέρι, δηλαδή για να κάνει τομές, δεν υπερέχει σε τίποτα, σε σχέση με το κλασσικό νυστέρι.

Το laser δεν μπορεί να την εξαφανίσει, αλλά μπορεί να την κάνει να φαίνεται πιο επίπεδη. Αυτό μπορεί να είναι πολύ σημαντικό, διότι σε πολλές ουλές το κύριο αισθητικό πρόβλημα δεν είναι η ύπαρξη του ουλώδους ιστού, αλλά το εξόγκωμα που μπορεί αυτή να κάνει. Η ανωμαλία αυτή στην επιφάνεια δημιουργεί σκιές, οι οποίες σε κάθετο ή πλάγιο φωτισμό φαίνονται πολύ έντονα. Τα άτομα, που έχουν αυτό το πρόβλημα, θα το έχουν σίγουρα παρατηρήσει, ότι δηλαδή η ουλή τους φαίνεται πολύ περισσότερο σε πλάγιο φωτισμό. Με την λείανση που κάνει το laser επιδιώκουμε να μην υπάρχουν αυτές οι σκιές.

5/ Επιπέδωση της ουλής με χρήση ενέσιμων υλικών.

Συνήθως χρησιμοποιούμε υαλουρονικό, το οποίο είναι ένα υλικό γεμίσματος. Πρόκειται για ένα απόλυτα ασφαλές υλικό, το οποίο δεν δημιουργεί αντίδραση απόρριψης από τον οργανισμό. Με την τεχνική αυτή προσπαθούμε τις εμβαθύνσεις (βαθουλώματα) να τις κάνουμε πιο επίπεδες. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγονται οι σκιάσεις και επομένως, όπως και στα εξογκώματα, η ουλή δεν φαίνεται έντονα στον πλάγιο φωτισμό. Μερικές φορές σε ουλές που έχουν εμβαθύνσεις και υπεγέρσεις (εξογκώματα) μπορεί να συνδυαστεί με την χρήση laser, ώστε να μειωθεί η υπέγερση και να γεμίσει η εμβάθυνση.

Προβλήματα στην επούλωση

Υπερτροφικές ουλές

Με τον όρο υπερτροφική ουλή, εννοούμε μία ουλή η οποία είναι πολύ πιο έντονη σε σχέση με το μέσο όρο. Οι υπερτροφικές ουλές είναι παρόμοιες με τα χηλοειδή, ωστόσο έχουν την ιδιαιτερότητα ότι αναπτύσσονται μόνο εντός των ορίων του αρχικού τραύματος. Συνήθως, είναι κόκκινες και διογκωμένες. Αρχίζουν να αναπτύσσονται κάποιες βδομάδες μετά τον τραυματισμό. Μπορεί να βελτιωθούν από μόνες τους, καθώς ωριμάζουν.

Η διαδικασία όμως μπορεί να διαρκέσει πάνω από ένα χρόνο.

Χηλοειδή

Αντίθετα, με τον όρο χηλοειδές εννοούμε μία ουλή, η οποία είναι αρκετά έντονη, προεξέχει από την επιφάνεια του δέρματος, έχει την τάση να εξαπλώνεται σε σχέση με τα αρχικά της όρια κι έχει μεγάλο χρόνο ωρίμανσης, που μπορεί να φτάσει και τα τρία χρόνια.

Η δημιουργία χηλοειδών έχει να κάνει κυρίως με την ιδιοσυγκρασία του κάθε ατόμου, δηλαδή υπάρχουν άτομα που έχουν πολύ μεγαλύτερη τάση σε σχέση με άλλα στο να κάνουν χηλοειδή. Επίσης, εξαρτάται από την περιοχή όπου βρίσκεται η τομή, δηλαδή κάποιες περιοχές στο σώμα μας, όπως για παράδειγμα το στέρνο, η πλάτη, οι ώμοι και το λοβίο του αυτιού, έχουν πολύ μεγάλη τάση να δημιουργούν χηλοειδή, ενώ άλλες περιοχές που αφορούν κυρίως το πρόσωπο (με εξαίρεση την γωνία της κάτω γνάθου) έχουν ελάχιστη ή καθόλου τάση για δημιουργία χηλοειδών.

Πιθανόν να υπάρχει κάποια μορφή κληρονομικότητας.

Άλλος καθοριστικός παράγοντας είναι η ηλικία. Τα παιδιά και οι υπερήλικες έχουν μικρότερη τάση για δημιουργία χηλοειδών.

Κάποιες φυλές, όπως για παράδειγμα οι Αφρικανικές φυλές, έχουν επίσης μεγαλύτερη τάση για δημιουργία χηλοειδών.

Πρόληψη στα χηλοειδή

Το καλύτερο που μπορεί να κάνει κανείς στα χηλοειδή είναι η πρόληψη. Η καλύτερη πρόληψη είναι το να γνωρίζει κάποιος ότι έχει τάση να δημιουργεί χηλοειδή και να αποφεύγει την οποιαδήποτε τομή στο σώμα του, εκτός βέβαια εάν αυτή είναι αναγκαία. Επίσης, τα άτομα αυτά πρέπει να αποφεύγουν το piercing.

Η ουλή και το προσδοκόμενο αποτέλεσμα;

Η ουλή στο πρόσωπο ή στο σώμα μπορεί να είναι στην πραγματικότητα μία ουλή στην ψυχή. Τα σημάδια του παρελθόντος θυμίζουν σε πολλά άτομα κακές αναμνήσεις, τις οποίες θα ήθελαν να αποβάλλουν από την μνήμη τους. Για το λόγο αυτό προσέρχονται στον πλαστικό χειρουργό ζητώντας να εξαφανίσει τις ουλές και γενικότερα τα σημάδια του παρελθόντος. Υπάρχει διάχυτα η άποψη ότι ο πλαστικός χειρουργός μπορεί να εξαφανίσει μία ουλή. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι αληθές.

Ο πλαστικός χειρουργός δεν μπορεί να εξαφανίσει μία ουλή, αλλά μπορεί πολλές φορές να την κάνει να φαίνεται καλύτερη. Πολλοί νομίζουν ότι με κάποια τεχνική ιδιαίτερη μπορούμε να επικαλύψουμε την ουλή και να την κάνουμε να μη φαίνεται καθόλου. Αυτό είναι λανθασμένο και θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι όπου υπάρχει τομή υπάρχει και ουλή. Αυτό συμβαίνει διότι η τάση δημιουργίας ουλής, μετά από ένα βαθύ τραυματισμό του δέρματος, είναι μία διαδικασία που προβλέπει η φύση για την επούλωση των τραυμάτων. Κανένας δεν μπορεί να αντιταχθεί στο νόμο της φύσης και για αυτό το λόγο ένας βαθύς τραυματισμός δεν μπορεί παρά να καταλήξει σε δημιουργία ουλής. Ο ιστός αυτός, υστερεί σε ποιότητα, σε σχέση με το κανονικό δέρμα, είναι όμως απαραίτητος, προκειμένου να καλύψει ο οργανισμός μία επιφάνεια, η οποία λόγω τραυματισμού έχει μείνει ακάλυπτη. Εάν ο τραυματισμός αυτός είναι αρκετά επιφανειακός, όπως για παράδειγμα ξέρουμε στις επιφανειακές γρατζουνιές, ο οργανισμός επουλώνει χωρίς την δημιουργία ουλώδους ιστού και χωρίς κανένα σημάδι.