Οι ασθενείς με οξεία ιγμορίτιδα μπορεί να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν αργότερα στη ζωή τους κάποια ρευματική πάθηση, αναφέρουν ερευνητές από την Κλινική Μάγιο, στο Ρότσεστερ της Μινεσότα.
Οι πιθανότητές τους είναι ιδιαιτέρως αυξημένες όσον αφορά το αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο, που διαταράσσει την πηκτικότητα του αίματος, και το σύνδρομο Sjögren που προσβάλλει τους σιελογόνους και τους δακρυϊκούς αδένες.
Η ιγμορίτιδα είναι φλεγμονή στα τοιχώματα των ιγμορείων κόλπων (ιγμόρεια άντρα) που βρίσκονται δεξιά και αριστερά από τη μύτη. Με τον ίδιο όρο αποκαλείται στην καθολιμουλένη και η φλεγμονή στους υπόλοιπους παραρρίνιους κόλπους (μετωπιαίοι, ηθμοειδείς, σφηνοειδής κόλπος).
Προγενέστερες μελέτες είχαν δείξει ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ των λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού, συμπεριλαμβανομένης της ιγμορίτιδας, με αυξημένο κίνδυνο ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Εκείνες οι μελέτες υποδήλωναν ότι το ιστορικό ιγμορίτιδας τετραπλασίαζε τον κίνδυνο.
Εν τούτοις, η τυχόν συσχέτισή της με άλλα ρευματικά νοσήματα παρέμενε ασαφής. Για να την διερευνήσουν, οι επιστήμονες της παρούσας μελέτης εξέτασαν δεδομένα από 1.729 πάσχοντες από ρευματικές παθήσεις, οι οποίοι διαγνώσθηκαν μεταξύ 1995 και 2014. Οι ασθενείς αυτοί συγκρίθηκαν με 5.187 υγιείς συνομηλίκους τους.
Οι ρευματικές παθήσεις από τις οποίες έπασχαν οι 1.729 ασθενείς ήταν, μεταξύ άλλων:
- Ρευματοειδής αρθρίτιδα
- Αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο
- Σύνδρομο Sjögren
- Αγγειΐτιδα (φλεγμονή στα αιμοφόρα αγγεία), όπως η γιγαντοκυταρρική αρτηρίτιδα (φλεγμονή στην κροταφική αρτηρία)
- Ρευματική πολυμυαλγία (διάχυτοι μυϊκοί πόνοι και δυσκαμψία)
Η μέση ηλικία των ασθενών αυτών ήταν τα 63 χρόνια. Τα δύο τρίτα ήταν γυναίκες. Οι ασθενείς συγκρίθηκαν με 5.187 υγιείς συνομηλίκους τους. Οι ερευνητές εξέτασαν αν και πόσοι είχαν διαγνωστεί με ιγμορίτιδα πριν εκδηλώσουν κάποια ρευματική πάθηση. Εξέτασαν επίσης πόσος καιρός είχε περάσει από την ιγμορίτιδα, όταν εκδήλωσαν τα πρώτα συμπτώματα της ρευματοπάθειας.
Τα ευρήματα
Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν στην ιατρική επιθεώρηση RMD Open. Όπως εξηγούν οι ερευνητές, έλαβαν υπ’ όψιν και άλλους παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την έναρξη κάποιας ρευματικής πάθησης, όπως:
- Την ηλικία
- Το φύλο
- Τις καπνιστικές συνήθειες
- Το σωματικό βάρος
Όπως έδειξαν τα στοιχεία, από την ιγμορίτιδα έως την εκδήλωση κάποιας ρευματικής πάθησης είχαν μεσολαβήσει 7,5 χρόνια κατά μέσον όρο. Οι πιο συχνές διαγνώσεις ήταν:
- Η ρευματοειδής αρθρίτιδα (688 ασθενείς)
- Η ρευματική πολυμυαλγία (610 ασθενείς)
Στην πραγματικότητα, η ιγμορίτιδα αύξανε κατά 40% τον κίνδυνο να διαγνωστεί αργότερα στη ζωή μία ρευματική πάθηση. Η μεγαλύτερη αύξηση του κινδύνου παρατηρήθηκε με σπάνια ρευματικά νοσήματα, όπως:
- Το αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο (ο κίνδυνος επταπλασιαζόταν με την ιγμορίτιδα)
- Σύνδρομο Sjögren (ο κίνδυνος υπερδιπλασιαζόταν)
Η οξεία ιγμορίτιδα σχετίσθηκε επίσης με αύξηση κατά 18% του κινδύνου αναπτύξεως οροαρνητικής ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Αυτό σημαίνει πως ο ασθενής έχει μεν συμπτώματα, αλλά δεν φέρει στον οργανισμό του ανιχνεύσιμα αντισώματα.
Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο
Οι συσχετίσεις αυτές ήταν ισχυρότερες τα 5-10 χρόνια πριν την έναρξη των ρευματικών συμπτωμάτων. Η μελέτη έδειξε ακόμα πως όσο πιο συχνά επεισόδια ιγμορίτιδας είχε ένας ασθενής, τόσο περισσότερο κινδύνευε να εκδηλώσει κάποιο ρευματικό νόσημα.
Τέλος η συσχέτιση των ρευματικών ασθενειών με την ιγμορίτιδα ήταν ισχυρότερη στους συμμετέχοντες οι οποίοι ουδέποτε είχαν καπνίσει.
Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν που ακριβώς οφείλεται η συσχέτιση που παρατήρησαν. Τα βακτήρια που προκαλούν ιγμορίτιδα, όμως, μπορεί να παίζουν ρόλο στα ρευματικά νοσήματα. Επιπλέον, η ιγμορίτιδα μπορεί να επιταχύνει τη σκλήρυνση των αρτηριών, εντείνοντας έτσι τις επιπτώσεις της φλεγμονής.
Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι «η φλεγμονή των ιγμορείων πιθανώς παίζει ρόλο στην εκδήλωση, και ενδεχομένως στην αιτιοπαθογένεια, των ρευματικών νοσημάτων», καταλήγουν οι ερευνητές.
Φωτογραφία: iStock