Ένας ειδικά διαμορφωμένος εξωσκελετός μπορεί να βοηθήσει ασθενείς με παράλυση έπειτα από τραυματισμούς στο νωτιαίο μυελό, να περπατήσουν με ασφάλεια, αναφέρουν επιστήμονες στις ΗΠΑ.
Οι επιστήμονες δοκίμασαν τον εξωσκελετό σε 50 ασθενείς με παράλυση, διαπιστώνοντας πως η πλειονότητα εξ αυτών κατόρθωσε να περπατήσει και πάλι. Μάλιστα η ικανότητα αυτή βελτιωνόταν με τη χρήση του εξωσκελετού.
«Οι συμμετέχοντες είχαν βελτίωση, ανεξαρτήτως του επιπέδου του τραυματισμού τους», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια Dr Gail Forrest. «Η βελτίωση ήταν επίσης ανεξάρτητη από το είδος της παράλυσης που είχαν, αλλά και τα χρόνια που ζούσαν με αυτήν».
Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι «οι εξωσκελετοί μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κινητοποίηση ανθρώπων με ευρύ φάσμα νευρολογικών ελλειμμάτων, έπειτα από τραυματισμό στο νωτιαίο μυελό», πρόσθεσε η Dr Forrest, η οποία είναι διευθύντρια στο Κέντρο Σπονδυλικής Διέγερσης του Ιδρύματος Kessler, στο Νιου Τζέρσι.
Παράλυση στα χέρια και στα πόδια
Η νέα μελέτη πραγματοποιήθηκε σε τρία ερευνητικά κέντρα, από πολυμελή ομάδα ερευνητών. Οι 50 εθελοντές που συμμετείχαν σε αυτήν είχαν παράλυση των κάτω άκρων ή και των άνω (παραπληγία ή τετραπληγία). Άλλοι από αυτούς δεν είχαν διατηρήσει καμία κινητική λειτουργία και άλλοι είχαν κάποια κινητική ικανότητα.
Οι εθελοντές χωρίσθηκαν σε δύο ομάδες. Η μία περπατούσε με τη βοήθεια του εξωσκελετού επί 12 εβδομάδες και η άλλη έκανε τη συνήθη δραστηριότητά της. Ύστερα, οι δύο ομάδες άλλαζαν, ώστε όλοι οι ασθενείς να χρησιμοποιούν εναλλάξ τον εξωσκελετό.
Σε τακτά χρονικά διαστήματα οι ερευνητές κατέγραφαν την ικανότητα βαδίσεώς τους με βάση τις επιδόσεις τους σε τρία τεστ:
- Τη διάσχιση 10 μέτρων σε συγκεκριμένο χρόνο
- Την ικανότητα βάδισης επί 6 συνεχόμενα λεπτά
- Την ικανότητα να σηκωθούν από την καθιστή θέση, να διασχίσουν μία συγκεκριμένη απόσταση, να κάνουν στροφή και να επιστρέψουν στην αρχική καθιστή θέση, σε προκαθορισμένο χρόνο.
Τα αποτελέσματα
Μετά τις 12 πρώτες δοκιμές, τα τρία τεστ ολοκλήρωνε με επιτυχία το 62%, το 70% και το 72% των ασθενών αντιστοίχως. Τα αντίστοιχα ποσοστά μετά από 36 δοκιμές ήταν 80%, 82% και 84% αντιστοίχως.
Στόχος της μελέτης ήταν να καταρτιστούν κατευθυντήριες οδηγίες για προγράμματα βαδίσεως υποβοηθούμενα από εξωσκελετούς. Οι ερευνητές ήθελαν επίσης να δουν πόσες προσπάθειες απαιτούνται για να μάθει κάθε ασθενής να βαδίζει με υποβοήθηση. Επιπλέον, ήθελαν να καταγράψουν πόσες προσπάθειες χρειάζονται για να επιτυγχάνουν οι ασθενείς συγκεκριμένους στόχους.
Τα ευρήματα της μελέτης μπορούν να χρησιμοποιηθούν «για να καθοδηγήσουν την εφαρμογή εξωσκελετών σε προγράμματα αποκατάστασης», είπε η Dr Forrest.
Τα νέα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση Frontiers in Robotics and AI.