Όταν ο ΕΟΠΥΥ λοιπόν δεν μπορεί να παράσχει ούτε τα βασικά στους εργαζόμενούς του, πώς να παράσχει άρα υγεία στους ασφαλισμένους του;
Η περιγραφή των εργαζομένων στον ΟΠΑΔ είναι ενδεικτική: «Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι υπάλληλοι και οι ασφαλισμένοι του νέου φορέα είναι πλέον τεράστιες. Στην κεντρική υπηρεσία υπάρχει μεγάλος αριθμός υπαλλήλων που δεν τους έχει διατεθεί ακόμη χώρος εργασίας (ούτε καν γραφείο και καρέκλα και φυσικά ούτε λόγος για ηλεκτρονικό υπολογιστή), με αποτέλεσμα, ενώ είναι τοποθετημένοι, να μην μπορούν να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους.
Ο Ενιαίος Κανονισμός Παροχών του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. δεν μπορεί να εφαρμοστεί, καθώς δεν έχουν ακόμη διευκρινιστεί οι γκρίζες ζώνες του. Οι στοιβαγμένοι υπάλληλοι, υπό ανθυγιεινές συνθήκες (χωρίς εξαερισμό, με σφραγισμένα παράθυρα), αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τον μεγάλο αριθμό πολιτών και το κύριο έργο που παράγεται είναι η ταλαιπωρία όλων».
Και το μπάχαλο φυσικά στον ΕΟΠΥΥ δεν αφορά μόνο την κεντρική υπηρεσία στο Μαρούσι αλλά όλη την οργάνωση του συστήματος.
Σύμφωνα με τους εργαζόμενους όλες οι υπηρεσίες και οι περιφερειακές διευθύνσεις είναι ανοργάνωτες με συνέπεια η εξυπηρέτηση να είναι εξαιρετικά αμφίβολη ενώ οι ασθενείς δεν μπορούν να εισπράξουν πίσω τα χρήματα που έδωσαν: «Εδώ και μισό χρόνο ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ. διοικείται χωρίς Οργανόγραμμα και χωρίς να έχουν καθοριστεί βασικά στοιχεία του, όπως οι αρμοδιότητες της Κεντρικής Υπηρεσίας. Οι Περιφερειακές Δ/νσεις του Ε.Ο.Π.Υ.Υ. (πρώην Υ.Π.Α.Δ.) λειτουργούν από την αρχή του έτους χωρίς σύστημα μηχανογράφησης και χωρίς προσωπικό (ενώ έγιναν με απόφαση του Δ.Σ. του ΕΟΠΥΥ οι τοποθετήσεις των υπαλλήλων των εντασσομένων ταμείων στην ουσία δεν πραγματοποιήθηκαν) με αποτέλεσμα να υπολειτουργούν και οι περιφερειακές υπηρεσίες.
Άμεσος αντίκτυπος αυτών των συνθηκών είναι ότι ενάμιση εκατομμύριο ασφαλισμένοι (του Ο.Π.Α.Δ.) δεν έχουν πληρωθεί καμία από τις δαπάνες υγείας που έχουν υποβάλλει τα έτη 2011-2012 (σε πολλές περιπτώσεις και παλαιότερες) και αδυνατούν πλέον να στηρίξουν την υγεία τους. Ήδη διανύουμε το μισό οικονομικό έτος και τα λειτουργικά έξοδα των υπηρεσιών παραμένουν απλήρωτα, ενώ οι βασικές ανάγκες των υπηρεσιών καλύπτονται από τους ίδιους τους εργαζόμενους (μελάνια εκτυπωτών, φωτοτυπικό χαρτί κτλ.)».