Τα κύτταρα του βλεννογόνου παράγουν HCL, πεψιγόνο I και II , γρελίνη σωματοστατίνη κ.α.. Οι καλοήθεις όγκοι του στομάχου αποτελούν το 7% των όγκων του, και συνήθως είναι επιθηλιακοί πολύποδες ( αδενώματα- αμαρτώματα) , λειομυώματα και νευρογενείς όγκοί ( GIST ).
Ο καρκίνος του στομάχου είναι συχνότερος στους άνδρες παρά στης γυναίκες σε ποσοστό 2/1. Είναι μια πάθηση αρκετά συχνή στην σύγχρονη κοινωνία και με κοινωνικές διακρίσεις ,εμφανίζεται συνήθως μετά τα 63 και επηρεάζεται από το κάπνισμα και διαιτητικούς παράγοντες όπως τα παστά ψάρια το άμυλο, ελλατωμένη πρόσληψη Vit A. Επίσης είναι συχνότερος σε άτομα με ομάδα αίματος Α και σε συγγενείς 1ου βαθμού με καρκίνο στομάχου. Προκαρκινωματώδεις καταστάσεις είναι η κακοήθεις αναιμία με χρόνια ατροφική γαστρίτιδα και μετά από γαστρεκτομή ΒΙΙ.
Η πρόγνωση του καρκίνου του στομάχου εξαρτάται από τον κυτταρικό τύπο και τον τρόπο με τον οποίο αυτός αναπτύσσεται και μεθίσταται.
Η αύξηση του καρκίνου του στομάχου γίνεται με τους εξής τρόπους:
– Διήθηση του γαστρικού τοιχώματος, των επιχωρίων και απομακρυσμένων λεμφαδένων
– Κατά συνέχεια ιστού διηθώντας παρακείμενα όργανα όπως παχύ έντερο και ήπαρ
– Αιματογενής διασπορά. Δια της πυλαίας φλέβας προς το ήπαρ και έπειτα δια της συστηματικής κυκλοφορίας προς τους πνεύμονες και τα οστά
– Ελεύθερη διασπορά στο περιτόναιο, το επίπλουν, τις ωοθήκες, το δουγλάσειο .
Κλινική εικόνα: Τα συμπτώματα πολλές φορές λείπουν ή δεν είναι έντονα μερικά από αυτά είναι τα ακόλουθα:
– Άλγος
– Δυσπεπτικά ενοχλήματα (αίσθημα ταχείας πλήρωσης του στομάχου)
– Απώλεια όρεξης
– Έμετος (συνήθως σε προχωρημένα στάδια)
– Αιματέμεση, περιτονίτιδα
– Διάταση κοιλίας λόγω ασκιτικής συλλογής
– Δύσπνοια από πλευρίτιδα
Ο ασθενής παρουσιάζεται σε κακή γενική κατάσταση με απώλεια βάρους,σκληρή ανώδυνη μάζα σχετικώς κινητή στο επιγάστριο και πιθανότατα με ασκίτη.
Σημεία μεταστατικής νόσου είναι διηθημένος αριστερός υπερκλείδιος λεμφαδένας, διήθηση ομφαλού, διόγκωση ωοθηκών ,εξωαυλικός όγκος ορθού και
ενοφθαλμισμός καρκινικών κυττάρων στο επίπλουν και το περιτόναιο.
Τα συμπτώματα δεν είναι πάντα ηχηρά όπως αναφέραμε προηγουμένως , γι' αυτό όταν έχουμε διάγνωση συνήθως πρόκειται για προχωρημένο καρκίνο. Κάποια από τα συμπτώματα είναι ο πόνος , αναιμία , αιματέμεση, φούσκωμα, απέχθεια για φαγητό.
Η διάγνωση, μετά από υποψία από τα παραπάνω συμπτώματα , γίνεται και πιστοποιείται με την γαστροσκόπηση, λήψη βιοψίας , ενδοσκοπικό υπέρηχο για σταδιοποίηση της νόσου , CT, MRI.
Η αντιμετώπιση είναι χειρουργική
Αφαίρεση όγκου με συναφαίρεση τμήματος ή και ολόκληρου του στομάχου
Συναφαίρεση λεμφαδένων που παροχετεύουν τη λέμφο από εκείνη την περιοχή
Αποκατάσταση συνέχειας πεπτικού σωλήνα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Σε περίπτωση απομακρυσμένων μεταστάσεων και μεγάλης τοπικής διήθησης του όγκου, το νεόπλασμα καθίσταται μη εγχειρήσιμο και αντιμετωπίζεται με παρηγορητικές επεμβάσεις.
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ Ε. ΘΩΜΑΣ M.D.
ΓΕΝΙΚΟΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ