Αν και πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι ημικρανία σημαίνει «πονοκέφαλος στο μισό κεφάλι», αυτό δεν είναι πάντα απαραίτητο. Στους περισσότερους ανθρώπους ο πόνος στην ημικρανία εντοπίζεται όντως στο μισό του κεφαλιού:
συχνά στην περιοχή πίσω από το ένα μάτι και τον κρόταφο, αλλά ίσως και σε άλλα σημεία, όπως στην κορυφή του κεφαλιού, στο πίσω μέρος του κεφαλιού ή και στον αυχένα. Ωστόσο, δεν είναι καθόλου σπάνιο ο πόνος στην ημικρανία να υφίσταται σε ολόκληρο το κεφάλι.
Τα παραπάνω επισημαίνει ο Μιχαήλ Κ. Βικελής Νευρολόγος, MSc in Headache Medicine, PhD
Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Κεφαλαλγίας.
Όπως εξηγεί ο κ.Βικελής στους περισσότερους ανθρώπους με ημικρανία, ο πόνος μπορεί να αλλάζει εντόπιση από κρίση σε κρίση. Δηλαδή, μπορεί τη μία φορά να εντοπίζεται στο δεξιό μισό του κεφαλιού και την επόμενη φορά στο αριστερό, κάτι που είναι ένα αρκετά τυπικό χαρακτηριστικό της ημικρανίας και την διαφοροποιεί από άλλα είδη κεφαλαλγίας.
Ο πόνος στην ημικρανία είναι συνήθως πόνος ιδιαίτερα δυνατός, που μπορεί να μοιάζει «ρυθμικός», σαν να ακολουθεί τους σφυγμούς ή και πιεστικός. Συνοδεύεται από μία σειρά άλλων συμπτωμάτων, όπως το ότι ο πάσχων από ημικρανία δεν μπορεί να ανεχθεί το φως, τους έντονους ήχους, τις μυρωδιές και επίσης ότι μπορεί να έχει τάση για εμετό ή και να κάνει εμετούς.
Η κάθε κρίση ημικρανίας μπορεί να διαρκεί από λίγες ώρες ως και 2-3 ή και περισσότερες ημέρες, μέχρι να υφεθεί. Μετά από κάποιο διάστημα ωστόσο η κρίση επανέρχεται (αυτό σε κάποιους ανθρώπους συμβαίνει μετά από αρκετούς μήνες, ενώ σε κάποιους μετά από λίγες ημέρες). Οι περισσότεροι άνθρωποι με ημικρανία έρχονται αντιμέτωποι με αυτήν από μία ως τρεις φορές το μήνα.
Ως αποτέλεσμα του πόνου αλλά και των συνοδευτικών συμπτωμάτων, ο άνθρωπος που έχει ημικρανία δεν μπορεί να έχει φυσιολογική δραστηριότητα την ώρα της κρίσης, ενώ μπορεί να εμφανιστεί ανάγκη για κατάκλιση σε ένα σκοτεινό δωμάτιο.
Πέρα από αυτό όμως, οι πάσχοντες από ημικρανία συχνά ζουν με την αγωνία του πότε θα έρθει η επόμενη κρίση, και η ποιότητα της ζωής τους επηρεάζεται ακόμη και τις ημέρες του μήνα που δεν πονούν.
Την κατάσταση επιβαρύνει το γεγονός πως συχνά ο οικογενειακός, κοινωνικός ή ο επαγγελματικός περίγυρος δεν δείχνει να κατανοεί πως η ημικρανία μπορεί να είναι τόσο επώδυνη και αντιμετωπίζει τους ημικρανικούς με προκατάληψη και δυσπιστία.
από τη διάγνωση στη θεραπεία
Η διάγνωση της ημικρανίας είναι κλινική, αναφέρει ο κ.Βικελής γίνεται δηλαδή στις περισσότερες περιπτώσεις από τον νευρολόγο με βάση το ιστορικό και την κλινική εξέταση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί να γίνουν κάποιες εξετάσεις, αιματολογικές ή και απεικονιστικές, όπως η αξονική τομογραφία εγκεφάλου ή αυχένα.
Η φαρμακευτική θεραπεία στην ημικρανία περιλαμβάνει τη θεραπεία των κρίσεων και -ενδεχομένως- ειδική προφυλακτική αγωγή. Η θεραπεία των κρίσεων περιλαμβάνει αναλγητικά/αντιφλεγμονώδη και προτείνεται, μεταξύ άλλων, ως θεραπεία πρώτης επιλογής στις κατευθυντήριες οδηγίες της Ελληνικής Εταιρείας Κεφαλαλγίας.
Πάντως σημειώνει ο κ.Βικελής τα αναλγητικά κάθε είδους είναι σωστό να λαμβάνονται στην αρχή της κρίσης, πριν δηλαδή ο πόνος δυναμώσει αρκετά, οπότε είναι και ενδεχομένως δυσκολότερη η αντιμετώπιση του
Ακόμη και στην εποχή μας, καταλήγει ο ειδικός επιστήμονας δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι με ημικρανία δεν ζητούν την συμβουλή γιατρού, τουλάχιστον όχι έγκαιρα. Αυτό πολλές φορές συμβαίνει γιατί πιστεύουν ότι ο γιατρός δεν μπορεί να τους βοηθήσει, κάτι όμως που είναι λάθος, καθώς οι θεραπείες που είναι διαθέσιμες σήμερα για την ημικρανία είναι αποτελεσματικές στους περισσότερους ανθρώπους, ακόμα και αν για χρόνια ταλαιπωρούνταν χωρίς ικανοποιητική λύση στο πρόβλημά τους.