Μία στις τρεις γυναίκες θα παρουσιάσει κάποια μορφή τριχόπτωσης (αλωπεκία) κάποια στιγμή στη ζωή της, σύμφωνα με το Harvard health. Ο αριθμός αυτός αυξάνεται έως και στο 60% στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση.
Η διάγνωση της αιτίας, ωστόσο, παραμένει ένα πολύπλοκο θέμα, με αποτέλεσμα πολλές γυναίκες να δυσκολεύονται ψυχολογικά να συμβιβαστούν με την ιδέα και να διαχειριστούν το πρόβλημα.
Γυναικεία τριχόπτωση: Ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα
Σε σύγκριση με την ανδρική φαλάκρα, η γυναικεία τριχόπτωση δεν έχει ερευνηθεί επαρκώς και δεν χρηματοδοτείται επαρκώς, λένε οι ειδικοί.
«Οι περισσότερες έρευνες για την τριχόπτωση επικεντρώνονται ιστορικά στην ανδρική φαλάκρα λόγω του υψηλού επιπολασμού και της προβολής της πάθησης», τονίζει η Dr Zainab Laftah, σύμβουλος δερματολόγος στο Healthcare UK The Shard.
«Ως αποτέλεσμα, δόθηκε μεγαλύτερη έμφαση στην κατανόηση των ορμονικών μηχανισμών που αφορούν ειδικά τους άνδρες και στην ανάπτυξη θεραπειών που απευθύνονται κυρίως στους άνδρες. Η γυναικεία τριχόπτωση, η οποία μπορεί να έχει μια πιο διάχυτη και σύνθετη παρουσίαση που περιλαμβάνει διαφορετικούς ορμονικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες, έχει λάβει συγκριτικά λιγότερη προσοχή», προσθέτει.
Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, το θέμα έχει έρθει περισσότερο στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, μέσω των γυναικών που συμμετέχουν σε χώρους συζήτησης στο Internet, συμπεριλαμβανομένων ομάδων στο Facebook και του subreddit r/femalehairloss, το οποίο έχει πάνω από 56.000 μέλη.
Τι προκαλεί τριχόπτωση στις γυναίκες
Κάθε μέρα, οι περισσότεροι από εμάς χάνουμε 50 έως 100 τρίχες χωρίς να το συνειδητοποιούμε, σύμφωνα με το Εθνικό Σύστημα Υγείας (NHS) του Ηνωμένου Βασιλείου.
Όταν η τριχόπτωση γίνεται πιο σοβαρή, συνήθως διαγιγνώσκεται μία από τις τρεις κύριες παθήσεις, καθεμία από τις οποίες πυροδοτείται από διαφορετικούς παράγοντες και έχει διαφορετικές θεραπευτικές επιλογές.
Η πιο συνηθισμένη είναι η ανδρογενετική αλωπεκία ή τριχόπτωση γυναικείου τύπου, η οποία χαρακτηρίζεται από διεύρυνση της μεσαίας διαχωριστικής γραμμής των μαλλιών και σταδιακή αραίωση στο κεντρικό τμήμα του τριχωτού και στους κροτάφους.
«Οι ορμονικές αλλαγές, όπως αυτές που παρατηρούνται στην εμμηνόπαυση ή στις διαταραχές του θυρεοειδούς, μπορούν επίσης να συμβάλουν σημαντικά. Συχνά υπάρχει και γενετική συνιστώσα», λέει η Laftah.
Η τελογενής ροή είναι μια προσωρινή μορφή τριχόπτωσης, που πυροδοτείται από κάποιο στρεσογόνο γεγονός, όπως ασθένεια, γρήγορη απώλεια βάρους ή εγκυμοσύνη, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα την υπερβολική αποβολή των τριχοθυλακίων που εισέρχονται στην τελογενή φάση ή τη φάση ηρεμίας του κύκλου ανάπτυξης των μαλλιών.
Μόλις επιλύεται ο υποκείμενος στρεσογόνος παράγοντας, τα μαλλιά ξαναβγαίνουν.
Η τρίτη πάθηση είναι η γυροειδής αλωπεκία, η οποία είναι μια αυτοάνοση ασθένεια.
Πρόκειται για την περίπτωση όπου «το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται λανθασμένα στους θύλακες των τριχών, οδηγώντας σε ξαφνική απώλεια μαλλιών σε μικρές, στρογγυλές κηλίδες στο τριχωτό της κεφαλής ή σε άλλα μέρη του σώματος», ανέφερε η Laftah.
Ο ψυχολογικός αντίκτυπος και θεραπευτικές επιλογές
Ενώ η γυναικεία τριχόπτωση μπορεί μερικές φορές να συνδέεται με κάποια υποκείμενη ιατρική κατάσταση ή θεραπεία, τις περισσότερες φορές είναι αβλαβής. Η ψυχολογική επιβάρυνση τείνει να είναι η πιο δύσκολη πτυχή.
Αν και εξαρτάται από τον τύπο της τριχόπτωσης, η κύρια θεραπεία για τη γυναικεία ανδρογενή αλωπεκία είναι η τοπική εφαρμογή μινοξιδίλης, ένα φάρμακο για την αρτηριακή πίεση που βρέθηκε ότι ως παρενέργεια διεγείρει την ανάπτυξη των μαλλιών.
«Από του στόματος φάρμακα όπως η σπειρονολακτόνη, η οποία μειώνει τις επιδράσεις των ανδρογόνων, και η χαμηλής δόσης από του στόματος μινοξιδίλη μπορούν επίσης να βοηθήσουν», λέει η Laftah.
Ωστόσο, αυτές οι θεραπείες δεν είναι εγγυημένο ότι θα λειτουργήσουν για όλους και μπορεί να είναι ακριβές. Μόλις διακοπεί δε η θεραπεία, η τριχόπτωση θα επανέλθει.
Σύμφωνα με την ίδια, άλλες ορμονικές θεραπείες, όπως αντισυλληπτικά από το στόμα ή θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης (HRT), μπορεί να συνιστώνται εάν η τριχόπτωση προκαλείται από ορμονική ανισορροπία, όπως το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών.
Έχει εγκριθεί επίσης, ως θεραπεία για την γυροειδή αλωπεκία, κι ένα χάπι που ονομάζεται ritlecitinib, το οποίο κυκλοφορεί στην αγορά ως Litfulo. Γνωστό ως αναστολέας της κινάσης Janus (JAK), λειτουργεί «στοχεύοντας τις φλεγμονώδεις οδούς που εμπλέκονται στην αυτοάνοση τριχόπτωση».
Παράλληλα, σύμφωνα με την ειδικό, βρίσκεται σε εξέλιξη και η έρευνα για θεραπεία με βλαστοκύτταρα και θεραπεία με εξωσώματα -και οι δύο στοχεύουν στην τόνωση των τριχοθυλακίων σε κυτταρικό επίπεδο-, μαζί με την ανάπτυξη κρεμών κατά των ανδρογόνων.
Φωτογραφία: iStock
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Στυτική δυσλειτουργία: Πως μπορεί να την επηρεάσουν τα φάρμακα για την υπέρταση
Βιταμίνη Β3: Ποια είναι τα οφέλη της και από ποια τρόφιμα την παίρνουμε
Κετογονική διατροφή: Πώς επηρεάζει τη χοληστερίνη, γιατί δεν κάνει για όλους