Η Elisabeth Blackwell, γεννήθηκε το 1821, στο Μπρίστολ της Αγγλίας, από μια ευκατάστατη οικογένεια. Σε ηλικία 8 χρονών οι γονείς της αποφάσισαν να μεταναστεύσουν στις ΗΠΑ, αφού ο πατέρας της που είχε εργοστάσιο ζάχαρης επέκτεινε πέρα από τον Ατλαντικό τις δουλειές του. Το περιβάλλον που η Elisabeth μεγάλωσε ήταν σχετικά φιλελεύθερο για την εποχή και η ίδια μπορούσε να μελετάει και να διαβάζει πέρα από τα οικοκυρικά που χρειαζόταν η κάθε καλή δεσποινίδα της εποχής.
Από μικρή έμαθε ότι οι άνθρωποι δεν είναι διαφορετικοί ανάλογα με το χρώμα του δέρματος τους και μάλιστα σε νεαρή ηλικία πρωτοστάτησε σε διαμαρτυρίες για την κατάργηση της δουλείας. Και ενώ όλα πήγαιναν καλά για την οικογένεια Blackwell, μια πυρκαγιά το 1836, καταστρέφει ολοσχερώς το εργοστάσιο ζάχαρης που είχαν ανοίξει στις ΗΠΑ, και λίγους μήνες αργότερα ο πατέρας της πεθαίνει ξαφνικά αφήνοντας πάμπολλα χρέη στη χήρα γυναίκα του και τα 9 παιδιά τους.
Η Elisabeth τότε αποφάσισε να πάρει τη ζωή της στα χέρια της. Άρχισε να κάνει μαθήματα σε παιδάκια της καλής κοινωνίας, παράλληλα βοηθούσε την οικογένεια της ενώ αποταμίευε και χρήματα τα οποία τα ήθελε για να πραγματοποιήσει το μεγάλο της όνειρο που ήταν να γίνει γιατρός. Το αρχικό ποσό που χρειαζόταν τότε ήταν 3.000 δολάρια για να εγγραφεί στο Πανεπιστήμιο.
Παράλληλα βοηθούσε τα απογεύματα έναν ιατρό τον δρ William Old και μάθαινε τα μυστικά του επαγγέλματος. Ο γιατρός τη συμπάθησε και την εμπιστεύτηκε και όταν η Elisabeth του εκμυστηρεύτηκε ότι θέλει να γίνει και εκείνη γιατρός και να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο της το ξέκοψε ορθά κοφτά λέγοντας της ότι ο μόνος τρόπος να μπει γυναίκα στο πανεπιστήμιο και να σπουδάσει γιατρός, θα ήταν να μεταμφιεστεί σε άνδρα, αφού οι γυναίκες τότε απαγορευόταν να σπουδάσουν ιατρική.
.jpg)
Η Elisabeth άρχισε πεισμωμένη να στέλνει βιογραφικά για να δώσει εξετάσεις σε όλα τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Η απάντηση που ελάμβανε ήταν η ίδια: “απορρίπτεται”. Οι λόγοι που δεν έκαναν δεκτή μια γυναίκα να σπουδάσει γιατρός ήταν 2: Πρώτον ότι ήταν γυναίκα και ως εκ τούτου ήταν πνευματικά κατώτερη και δεύτερον ακόμη και εάν αποδεικνυόταν ίση με τους άνδρες; στον φοιτητικό ανταγωνισμό κανείς δεν επρόκειτο να της απονείμει πτυχίο.
Όμως το 1847, το πανεπιστήμιο GENEVA (Geneva medical college) που βρίσκεται στα βόρεια της πολιτείας της Νέας Υόρκης, εξέτασε την αίτηση της και ο Πρύτανης αποφάσισε πως έστω εάν και ένας φοιτητής ψήφιζε κατά, στο να την δεχτούν, η Elisabeth δεν θα φοιτούσε στην Ιατρική σχολή του πανεπιστημίου. Τελικά έγινε ψηφοφορία και οι ψήφοι ανάμεσα στους 150 φοιτητές της Ιατρικής του συγκεκριμένου πανεπιστημίου ήταν: 150 υπέρ και μηδέν κατά. Ο δρόμος ήταν πλέον ανοιχτός για την πρώτη γυναίκα να φοιτήσει σε πανεπιστήμιο και να γίνει γιατρός, χωρίς να χρειάζεται να μεταμφιεστεί!
Η Elisabeth αποφοίτησε με άριστα, πήρε την ειδικότητα της γυναικολόγου και στη συνέχεια ταξίδεψε στην Αγγλία και τη Γαλλία για να επεκτείνει τις σπουδές της. Τα πανεπιστήμια εκεί την δέχτηκαν με την προϋπόθεση, ότι ναι μεν θα παρακολουθούσε κανονικά τα μαθήματα, όχι όμως σαν ομότιμη πτυχιούχος, αλλά σαν … μαία. Παρόλα αυτά η Elisabeth συνέχισε τις σπουδές της και μετά επέστρεψε στη Νέα Υόρκη όπου άνοιξε δικό της ιατρείο. Εκεί προσέκρουσε σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον και σύντομα διοχετεύτηκαν οι φήμες ότι στο ιατρείο της κάνει εκτρώσεις κάτι που ήταν απαγορευμένο για την εποχή.
Ο πόλεμος Βορείων και Νοτίων τη βρήκε στην πρώτη γραμμή να βοηθάει τραυματίες και ας την είχαν υποβιβάσει σε απλή νοσοκόμα. Το έργο της ήταν τεράστιο τόσο γιατί άνοιξε τον δρόμο και σε άλλες γυναίκες να σπουδάσουν όσο και γιατί αντιμετώπισε με σθένος τις ιδέες της. Μάλιστα αντιτάχθηκε και στην εκκλησία που απαγόρευε τον εμβολιασμό των παιδιών, λέγοντας ότι είναι … αντιχριστιανικό. Η Elisabeth ύστερα από έρευνες και μελέτες, έπεισε τους άνδρες συναδέλφους της να την αποδεχτούν σαν ομότιμη και το σπουδαιότερο, τόνισε την επιτακτική ανάγκη να εμβολιάζονται τα παιδιά για να μην πεθαίνουν από ασθένειες.
Το 1910 σε ηλικία 89 ετών άφησε την τελευταία της πνοή. Πέθανε από εγκεφαλικό. Δεν παντρεύτηκε ποτέ και αφιέρωσε τη ζωή της στα παιδιά, τις άπορες γυναίκες και την επιστήμη. Μετά το θάνατο της έγκυρα περιοδικά όπως το the Lancet και το British Medical Journal, δημοσίευσαν πολλές μελέτες της.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
15 συχνές απορίες, γυναικολογικής φύσεως, που μπορεί να έχει μια γυναίκα
Το ιδανικό «μέγεθος» του άνδρα. Πόσες γυναίκες χρησιμοποιούν «βοηθήματα» στο σεξ;
Τι να κάνουμε εάν το παιδί μας καταπιεί απορρυπαντικό ή βενζίνη;
Κλειτοριδεκτομή: Όταν η γυναίκα βιάζεται ψυχικά και ακρωτηριάζεται σωματικά