Οι μέλισσες είναι εξίσου τολμηρές στις ανακαλύψεις με τους ανθρώπους

Οι επιστήμονες λένε ότι είναι θέμα γονιδίων, δηλαδή και οι άνθρωποι και οι μέλισσες έχουν στα γονίδια τους την περιπέτεια, που τους δίνει το ξεχωριστό χαρακτηριστικό του θάρρους. Το ινστιτούτο Γενωμικής Βιολογίας του πανεπιστημίου του Ιλινόις, μελέτησε την συμπεριφορά των μελισσών και οι επιστήμονες κατέληξαν σε ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Το κυριότερο, είναι, πως κάποιες μέλισσες σε σχέση με κάποιες άλλες, λατρεύουν την περιπέτεια.

Λατρεύουν να ανακαλύπτουν νέα μέρη. Είναι περισσότερο επιρρεπείς στην μαγεία του «άγνωστου». Μάλιστα οι εγκέφαλοι των πιο θαρραλέων μελισσών, εμφανίζουν χαρακτηριστικά πρότυπα γονιδιακής και μοριακής δραστηριότητας, όμοια με εκείνα, όσων ανθρώπων λατρεύουν και συναρπάζονται από την περιπέτεια.

Η ανακάλυψη ρίχνει νέο φως στην πολύβουη ζωή της κυψέλης, η οποία όπως φαίνεται, δεν αποτελείται μόνο από στρατιές εργατριών, κηφήνες, και τη βασίλισσα, αλλά και από επιμέρους μέλισσες οι οποίες διαφέρουν από τις άλλες. Η κατηγορία αυτή των μελισσών μιας κυψέλης, έχει συγκεκριμένα καθήκοντα. Καθήκοντα που έχουν να κάνουν με την αναζήτηση εμπειριών, και περιπέτειας: την αναζήτηση νέας φωλιάς για την κυψέλη, και την αναζήτηση τροφής.

Ο επικεφαλής των επιστημόνων της έρευνας Δρ. Ρόμπινσον, εξηγεί: «Οι μέλισσες έχουν διαφορετικές προσωπικότητες η κάθε μία, ακριβώς όπως και οι άνθρωποι. Η αναζήτηση νέων περιπετειών και το θάρρος αποτελούν συστατικά της προσωπικότητας κάποιων από αυτών.»

Όταν μια αποικία μελισσών δεν χωράει πλέον στην κυψέλη τότε χωρίζεται στα δύο. Η μια ομάδα παραμένει, ενώ η άλλη πρέπει να φύγει και να αναζητήσει νέα φωλιά. Εκεί αναλαμβάνουν δραστηριότητα οι θαρραλέες μέλισσες (το ποσοστό τους αγγίζει μόλις το 5% του συνόλου της αποικίας). Οι τολμηρές αυτές μέλισσες είναι πάντα θηλυκές και φεύγουν στο άγνωστο για να βρουν για όλους, ένα νέο σπίτι.

Στη συνέχεια οι επιστήμονες μελέτησαν τη μοριακή βάση και την εγκεφαλική δραστηριότητα, τόσο των «γενναίων» όσο και των «δειλών» μελισσών. Κατέληξαν ότι ομοιάζει ακριβώς με εκείνη των ανθρώπων που έχουν την περιπέτεια στο αίμα τους. Η βασική διαφορά έγκειται στο πόσο διαφορετικά αντιδρά το κέντρο ανταμοιβής του εγκεφάλου, στην πρόκληση στην πρόκληση της καινούργιας εμπειρίας και περιπέτειας. Αν δηλαδή και πόσο προκαλεί ευχαρίστηση ή όχι.

Από τα 7.500 γονίδια, το 16% διέφερε ανάμεσα στις δειλές και τις γενναίες. Μάλιστα οι επιστήμονες κατάφεραν να «χειραγωγήσουν» την βιοχημική δραστηριότητα του εγκέφαλου των δειλών μελισσών, αυξομειώνοντας τα επίπεδα ντοπαμίνης και γλουταμάτης και να τις μεταμορφώσουν σε γενναίες.

Οι επιστήμονες προσπαθούν τώρα να ταιριάξουν το πάζλ των ομοιοτήτων της βιοχημικής λειτουργία του εγκέφαλου του ανθρώπου με εκείνον της μέλισσας. Τα δυο είδη δεν είναι στενοί συγγενείς. Εικάζεται ότι ο τελευταίος κοινός πρόγονος τους ήταν κάποιο θαλάσσιο σκουλήκι.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

φως στα μαγικά μυστήρια του εγκεφάλου, ρίχνει έλληνας επιστήμονας

τι συμβαίνει στον εγκέφαλο μιας νυμφομανούς;

τα ονοματεπώνυμα γλωσσοδέτες φρενάρουν την επαγγελματική επιτυχία

το κάπνισμα αποβλακώνει τους άνδρες