Ιλαρά: Ένας στους δύο Ευρωπαίους ακόμα φοβούνται τα εμβόλια

Οι αναίτιοι φόβοι των Ευρωπαίων για τα εμβόλια παραμένουν ακλόνητοι, ακόμα και σε μία περίοδο όπου χάνονται ολοένα περισσότερες ανθρώπινες ζωές εξαιτίας της έλλειψης εμβολιασμών.

Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας μελέτης που πραγματοποιήθηκε σε 38 χώρες του κόσμου και διερεύνησε τους μύθους για τα εμβόλια.

Συνολικά, ο ένας στους πέντε συμμετέχοντες πιστεύουν ακράδαντα πως «μερικά εμβόλια προκαλούν αυτισμό στα υγιή παιδιά». Και το 38% δήλωσαν αβέβαιοι για το αν αυτό ισχύει ή όχι.

Το ποσοστό όσων πιστεύουν πως «σίγουρα» τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό κυμαίνεται από 8% στην Ισπανία έως το απίστευτο 44% στην Ινδία.

Ωστόσο πολλαπλάσιο είναι το ποσοστό όσων αμφιβάλλουν. Στη Γαλλία είναι 65%, στη Βρετανία 55%, στην Ιταλία 52%.

Ακόμα και σε χώρες όπου η πλειονότητα των πολιτών δείχνουν πιο ενημερωμένοι, το ποσοστό των αμφισβητιών είναι τεράστιο. Φθάνει το 49% στη Σουηδία και το 48% στις ΗΠΑ και τη Γερμανία.

Η ιλαρά στην Ευρώπη

Όλ’ αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας μάς παρακαλάει να εμβολιαστούμε, διότι τα κρούσματα ιλαράς στην Ευρώπη έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.

Όπως ανακοίνωσε ο ΠΟΥ πριν από λίγες ημέρες, περισσότεροι από 41.000 άνθρωποι νόσησαν μέσα στους πρώτους έξι μήνες του 2018. Από αυτούς, οι 37 έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας της ιλαράς.

Το 2017 τα περιστατικά ιλαράς ήταν συνολικά 23.927, ενώ το 2016 μόλις 5.273. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η ραγδαία αύξηση στον αριθμό των κρουσμάτων άγεται από τη μείωση στον αριθμό των εμβολιασμών.

Χιλιάδες κρούσματα, 4 νεκροί στην Ελλάδα

Στη χώρα μας, μέχρι τις 23 Αυγούστου 2018 είχαν καταγραφεί 3.250 κρούσματα ιλαράς. Η μεγαλύτερη συχνότητα ήταν στη Νότιο Ελλάδα, αν και υπήρξε αύξηση των κρουσμάτων και στις βόρειες περιοχές της χώρας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΚΕΕΛΠΝΟ, οι ασθενείς είναι στην μεγάλη πλειονότητά τους ελληνικής υπηκοότητας. Οι περισσότεροι είναι ανεμβολίαστα μικρά παιδιά από κοινότητες Ρομά και άτομα του γενικού πληθυσμού ηλικίας κυρίως 25-44 ετών που δεν έχουν ανοσία.

Ανάμεσα στα άτομα αυτά συμπεριλαμβάνονται ανεμβολίαστοι ή ελλιπώς εμβολιασμένοι επαγγελματίες Υγείας.

Τέσσερις από τους ανθρώπους που εκδήλωσαν ιλαρά στη χώρα μας έχασαν τελικά τη ζωή τους.

Ο πρώτος ήταν ένα βρέφος Ρομά, ηλικίας 11 μηνών, ανεμβολίαστο, με υποκείμενη δυστροφία. Το μωρό πέθανε από σηψαιμία.

Ο δεύτερος ασθενής ήταν ένας 17χρονος Ρομά, ανεμβολίαστος, που κατέληξε από εγκεφαλίτιδα.

Ο τρίτος ασθενής που έχασε τη ζωή του ήταν μια 35χρονη από τον γενικό πληθυσμό. Η γυναίκα αυτή είχε εμβολιαστεί με μία δόση του εμβολίου της ιλαράς (συνιστώνται δύο δόσεις). Κατέληξε λόγω πνευμονίας και αναπνευστικής ανεπάρκειας.

Ο τέταρτος ασθενής ήταν ένας 18χρονος από τον γενικό πληθυσμό, με υποκείμενη ανοσολογική ανεπάρκεια. Ο νεαρός αυτός ήταν πλήρως εμβολιασμένο, αλλά κατέληξε λόγω πνευμονίας και αναπνευστικής ανεπάρκειας.

«Είναι να τρελαίνεται κανείς»

Η ζοφερή εικόνα με την ιλαρά γεννά πολλά ερωτηματικά γιατί επιμένει τόσος πολύς κόσμος να θεωρεί επικίνδυνα τα εμβόλια.

«Ένας από τους σοβαρότερους μύθους είναι ότι τα εμβόλια θέτουν σε κίνδυνο τα υγιή παιδιά», λέει ο Dr. Bobby Duffy, ερευνητής στο King’s College London. «Είναι να τρελαίνεται κανείς μ’ αυτόν, διότι έχει άμεσες και μακροπρόθεσμες συνέπειες».

Όντως, η θνησιμότητα από ιλαρά είναι εφέτος στην Ευρώπη σχεδόν 1 στα 1.000 προσβλεβλημένα άτομα (37 νεκροί σε 41.000 κρούσματα).

Παρ’ όλα αυτά, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι φοβούνται το τριπλούν εμβόλιο ιλαράς-παρωτίτιδας-ερυθράς (MMR) επειδή κάποιοι το κατηγορούν (χωρίς να έχουν αποδείξεις γι’ αυτό) ότι προκάλεσε μερικά κρούσματα αυτισμού σε μερικά… δεκάδες εκατομμύρια εμβολιασθέντες.

Γιατί λοιπόν φοβούνται τόσο πολλοί άνθρωποι τα εμβόλια; Η απάντηση, κατά τον Dr. Duffy, πιθανώς είναι συνδυασμός της οξυμένης (και σωστά) ευαισθησίας μας σε ό,τι αφορά τα παιδιά, με την προπαγάνδα των αντιεμβολιαστών, την προθυμία μερίδας του Τύπου να προβάλλει ασταμάτητα τις αστήρικτες θεωρίες τους και την εγγενή τάση μας να πιστεύουμε ό,τι μας συμφέρει.

Προφανώς είναι πιο εύκολο να φοβάται κάποιος έναν μηδαμινό έως ανύπαρκτο κίνδυνο, παρά έναν υπαρκτό για τον οποίο μπορεί και πρέπει να κάνει κάτι…