Πλήρης ανταπόκριση (CR) επετεύχθη σε ποσοστό 40% των ασθενών, ενώ ποσοστό 12% παρουσίασαν μερική ανταπόκριση (PR). Από τους ασθενείς με πλήρη ανταπόκριση (CR) κατά τον μήνα 3, ποσοστό 83% εξακολούθησε να παρουσιάζει πλήρη ανταπόκριση (CR) κατά τον μήνα 12, και η διάμεση διάρκεια ανταπόκρισης δεν επετεύχθη, γεγονός που καταδεικνύει τη διατήρηση της ανταπόκρισης. Τα συγκεκριμένα δεδομένα ανακοινώθηκαν στο πλαίσιο προφορικής ανακοίνωσης στο 23ο Ετήσιο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Αιματολογικής Εταιρείας (EHA).
«Οι ασθενείς με προχωρημένο επιθετικό λέμφωμα, για τους οποίους στο παρελθόν η πρόγνωση ήταν πτωχή, έχουν πλέον τη δυνατότητα να διατηρηθεί η ύφεση της νόσου έπειτα από μία και μοναδική θεραπεία – μια επαναστατική πρόοδος που δεν ήταν δυνατόν να φανταστούμε στο παρελθόν», είπε ο επικεφαλής συγγραφές της ενημερωμένης ανάλυσης της JULIET, Peter Borchmann, MD, από το Τμήμα Παθολογίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Κολωνίας της Γερμανίας. «Με δεδομένα 14 μηνών από την JULIET, βλέπουμε ότι το tisagenlecleucel μπορεί να συνεχίσει να επανακαθορίζει τις εκβάσεις για τους ασθενείς με υποτροπιάζον ή ανθεκτικό DLBCL».
Στη μελέτη JULIET, η ελεύθερη υποτροπής πιθανότητα στους 12 μήνες έπειτα από την πρώτη ανταπόκριση του ασθενούς (n=48) ήταν 65% (Διάστημα εμπιστοσύνης 95%, 49%-78%). Στην πράξη, ποσοστό 54% (13/24) των ασθενών οι οποίοι είχαν επιτύχει μερική ανταπόκριση (PR) μετατράπηκε σε πλήρη ανταπόκριση (CR), περιλαμβανομένων και δύο ασθενών μεταξύ των μηνών 9 και 12. Η διάμεση συνολική επιβίωση (OS) δεν επετεύχθη για τους ασθενείς με πλήρη ανταπόκριση (CR) (διάστημα εμπιστοσύνης 95%, 17,9-NE). Μεταξύ όλων των ασθενών που έλαβαν έγχυση (n=111) το ποσοστό συνολικής επιβίωσης στους 12 μήνες ήταν 49%, ενώ η διάμεση συνολική επιβίωση ήταν 11,7 μήνες (διάστημα εμπιστοσύνης 95%, 6,6-NE). Ο διάμεσος χρόνος από την έγχυση μέχρι την ημερομηνία αποκοπής των δεδομένων (data cutoff) ήταν 14 μήνες με μέγιστο χρόνο από την έγχυση τους 23 μήνες. Κατά τον χρόνο της αποκοπής των δεδομένων (data cutoff), κανένας ασθενείς που είχε απόκριση στη θεραπεία με tisagenlecleucel δεν προχώρησε σε μεταμόσχευση μυελού των οστών1.
«Αυτά τα αποτελέσματα από την JULIET εξακολουθούν να δείχνουν ότι το tisagenlecleucel παρέχει ισχυρή αποτελεσματικότητα, με σταθερές ανταποκρίσεις, και ένα προβλέψιμο και σταθερό προφίλ ασφαλείας για διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους από την έγχυσή του σε ασθενείς με προχωρημένο Διάχυτο από Β Μεγάλα Κύτταρα Λέμφωμα (DLBCL)», είπε ο Samit Hirawat, MD, Επικεφαλής του Παγκόσμιου Τμήματος Ανάπτυξης Φαρμάκων της Novartis Ογκολογίας. «Η Novartis έχει δεσμευθεί να παράσχει αυτήν την σημαντική και καινοτόμο θεραπευτική επιλογή σε περισσότερους ασθενείς σε όλο τον κόσμο».
Εντός οκτώ εβδομάδων από την έγχυση με tisagenlecleucel, αναφέρθηκε σύνδρομο απελευθέρωσης κυτταροκινών Βαθμού 3/4 (CRS), όπως ορίζεται από την Κλίμακα Βαθμονόμησης Penn –μια αυστηρή κλίμακα για τη βαθμονόμηση του συνδρόμου απελευθέρωσης κυτταροκινών–, σε ποσοστό 22% των ασθενών (14% βαθμού 3, 8% βαθμού 4). Ποσοστό δεκαπέντε τοις εκατό των ασθενών έλαβαν τοσιλιζουμάμπη για τη θεραπεία του CRS, περιλαμβανομένου ποσοστού μόνο 3% των ασθενών με CRS Βαθμού 2 και ποσοστού 50% των ασθενών με CRS Βαθμού 3.
Το Σύνδρομο Απελευθέρωσης Κυτταροκινών είναι μια γνωστή επιπλοκή της θεραπείας με Τ λεμφοκύτταρα με χιμαιρικό αντιγονικό υποδοχέα (CAR-T) που μπορεί να προκύψει όταν τα επεξεργασμένα κύτταρα ενεργοποιηθούν στον οργανισμό του ασθενούς. Το CRS αντιμετωπίστηκε παγκοσμίως με προηγούμενη εκπαίδευση των ερευνητικών κέντρων για την εφαρμογή του αλγόριθμου θεραπείας CRS. Δεν αναφέρθηκαν θάνατοι λόγω εγκεφαλικού οιδήματος.
Στην παρούσα ανάλυση, ποσοστό 12% των ασθενών είχαν νευρολογικές ανεπιθύμητες ενέργειες βαθμού 3/4, οι οποίες αντιμετωπίστηκαν με υποστηρικτική φροντίδα. Οι κυτταροπενίες βαθμού 3/4 που είχαν διάρκεια μεγαλύτερη των 28 ημερών, οι λοιμώξεις βαθμού 3/4 και η εμπύρετη ουδετεροπενία βαθμού 3/4 εμφανίστηκαν σε ποσοστό 32%, 20% και 15% των ασθενών αντίστοιχα.
Aνταπόκριση
«Όταν συνεχίσαμε την παρακολούθηση των ασθενών με DLBCL στη διεθνή μελέτη JULIET, μας ευχαρίστησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι τα ποσοστά ανταπόκρισης διατηρήθηκαν για ένα έτος ή και περισσότερο έπειτα από την έγχυση με tisagenlecleucel, κάτι το οποίo συνάδει με τις σταθερές ανταποκρίσεις που είχαν παρατηρηθεί στις πιλοτικές μελέτες που είχαν διεξαχθεί στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια (Penn)», ανέφερε ο Stephen J. Schuster, MD, ο «Robert and Margarita Louis-Dreyfus» Καθηγητής για τη Χρόνια Λεμφοκυτταρική Λευχαιμία και την Κλινική Φροντίδα και Έρευνα για το Λέμφωμα στην Ιατρική Σχολή Perelman του Penn και Διευθυντής του Προγράμματος Λεμφώματος στο Ογκολογικό Κέντρο Abramson. «Ανυπομονούμε να συνεχίσουμε την παρακολούθηση αυτών των ασθενών, οι οποίοι ελπίζουμε ότι θα παραμείνουν σε ύφεση της νόσου τους».
Παρουσιάστηκαν επίσης αναλύσεις για τον καλύτερο χαρακτηρισμό και την πρόβλεψη των σοβαρών νευρολογικών και CRS συμβαμάτων, περιλαμβανομένων της συσχέτισης με τις αρχικές κλινικές και εργαστηριακές παραμέτρους , με τη δόση και με την κυτταρική κινητική.
Πενήντα ασθενείς διέκοψαν πριν από την έγχυση, οι περισσότεροι από τους οποίους διέκοψαν λόγω της ταχείας εξέλιξης της νόσου ή λόγω επιδείνωσης της κλινικής τους κατάστασης που αντικατοπτρίζει την οξεία και προϊούσα φύση του υποτροπιάζοντος / ανθεκτικού Διάχυτου από Β Μεγάλα Κύτταρα Λεμφώματος. Δώδεκα από τους 165 ασθενείς (ποσοστό 7,3%) που είχαν ενταχθεί δεν μπόρεσαν να λάβουν έγχυση λόγω της αδυναμίας παρασκευής μιας επαρκούς δόσης CAR-T κυττάρων.
Τον Μάιο του 2018, ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων των Ηνωμένων Πολιτειών (FDA) ενέκρινε το tisagenlecleucel για τη θεραπεία ενήλικων ασθενών με υποτροπιάζον/ανθεκτικό λέμφωμα από Β μεγάλα κύτταρα έπειτα από δύο ή περισσότερες γραμμές συστηματικής θεραπείας, που περιλαμβάνει τα DLBCL, υψηλής κακοήθειας λέμφωμα Β κυττάρων και DLBCL που προκύπτει από οζώδες λέμφωμα, με βάση τα δεδομένα από τη μελέτη JULIET. Το tisagenlecleucel δεν είναι εγκεκριμένο για τη θεραπεία ασθενών με πρωτοπαθές λέμφωμα του κεντρικού νευρικού συστήματος.
Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (EMA) είναι σε διαδικασία αξιολόγησης της Αίτησης Άδειας Κυκλοφορίας (Marketing Authorization Application – MAA) για το tisagenlecleucel για τη θεραπεία των παιδιών και νεαρών ενηλίκων με υποτροπιάζουσα / ανθεκτική οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία Β-κυττάρων (ALL) και για ενήλικες ασθενείς με υποτροπιάζον / ανθεκτικό DLBCL.
Σχετικά με τη Δοκιμή JULIET
Η JULIET είναι η πρώτη πολυκεντρική διεθνής μελέτη για την έγκριση του tisagenlecleucel σε ενήλικες ασθενείς με υποτροπιάζον / ανθεκτικό DLBCL. Η JULIET, στην οποία είναι επικεφαλής ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, είναι η μεγαλύτερη και μοναδική διεθνώς διεξαγόμενη μελέτη που εξετάζει μια θεραπεία CAR-T κυττάρων για το DLBCL, εντάσσοντας ασθενείς από 27 ερευνητικά κέντρα σε 10 χώρες, στις ΗΠΑ, τον Καναδά, την Αυστραλία, την Ιαπωνία και την Ευρώπη, και συγκεκριμένα τις χώρες Αυστρία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Νορβηγία και Ολλανδία. Το 2012, η Novartis και το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια (Penn) συνήψαν συμφωνία διεθνούς συνεργασίας για την περαιτέρω έρευνα, ανάπτυξη και εμπορία κυτταρικών CAR-T θεραπειών, στις οποίες περιλαμβάνεται το tisagenlecleucel, για την έρευνα στη θεραπεία των καρκίνων.
Σχετικά με το Διάχυτο από Β Μεγάλα Κύτταρα Λέμφωμα (DLBCL)
Το Διάχυτο από Β Μεγάλα Κύτταρα Λέμφωμα (DLBCL) είναι η συνηθέστερη μορφή Μη-Hodgkin Λεμφώματος, ενός καρκίνου του λεμφικού συστήματος, που αντιστοιχεί σε ποσοστό 40% όλων των περιστατικών Μη-Hodgkin Λεμφώματος παγκοσμίως. Περίπου 27.650 νέα περιστατικά DLBCL διεγνώσθησαν στις ΗΠΑ το 2016. Η συνολική επίπτωση του DLBCL στην Ευρώπη ανά έτος είναι 3,8 περιστατικά ανά 100.000 άτομα, και η επίπτωση αυξάνεται με την ηλικία και ποικίλλει σημαντικά ανά την Ευρώπη4. Περίπου ένα τρίτο των ασθενών με DLBCL υποτροπιάζουν έπειτα από τη θεραπεία πρώτης γραμμής. Από τους ασθενείς που διαγιγνώσκονται με DLBCL, ποσοστό περίπου 10% έχουν ανθεκτική νόσο και ποσοστό περίπου 75% των ασθενών που παρουσιάζουν υποτροπή ή που είναι ανθεκτικοί στη θεραπεία είναι ακατάλληλοι για Αυτόλογη Μεταμόσχευση Μυελού των Οστών. Για ασθενείς που υποτροπιάζουν ή που δεν αποκρίνονται στην αρχική θεραπεία, υπάρχουν περιορισμένες θεραπευτικές επιλογές που να παρέχουν σταθερές αποκρίσεις και το διάμεσο προσδόκιμο ζωής είναι κατά προσέγγιση έξι μήνες.