Δεδομένης της γήρανσης του παγκόσμιου πληθυσμού, οι ηλικιωμένοι αντιπροσωπεύουν ένα ραγδαία αυξανόμενο ποσοστό ασθενών που διαγιγνώσκονται με καρκίνο του πνεύμονα και για το λόγο αυτό η συγκεκριμένη μελέτη κρίνεται σημαντική.
Τα ευρήματά της θεωρήθηκαν σπουδαία και για τη δυνατότητα που θα δώσουν στους χειρουργούς να εξατομικεύσουν, με τον καλύτερο τρόπο, τη φροντίδα προς τη συγκεκριμένη ομάδα ασθενών, καθώς η επικράτηση του καρκίνου του πνεύμονα αναμένεται να αυξηθεί δεδομένου ότι ο πληθυσμός γηράσκει.
«Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας από τα 7,6 εκατομμύρια θανάτους κάθε χρόνο, λόγω καρκίνου σ’ όλον τον κόσμο, οι 1.370.000 οφείλονται σε καρκίνο του πνεύμονα. Η νόσος αναπτύσσεται κυρίως σε άτομα άνω των 60 ετών και προκαλείται από την ανεξέλεγκτη ανάπτυξη ανώμαλων κυττάρων, συνήθως κατά μήκος των αναπνευστικών οδών. Τα μη φυσιολογικά κύτταρα δεν αναπτύσσονται σε υγιή ιστό, διαιρούνται γρήγορα σχηματίζοντας όγκους, οι οποίοι σταδιακά μεγαλώνουν και πολλαπλασιάζονται, εμποδίζοντας την επαρκή παροχή οξυγόνου στο αίμα», μας εξηγεί ο χειρουργός θώρακος και καρδιάς Δρ. Γεώργιος Πολυχρονόπουλος (www.gpolychronopoulos.gr), επισημαίνοντας ότι απαιτούνται πολλά χρόνια μέχρι τα συμπτώματα να γίνουν αντιληπτά από τον ασθενή, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η διάγνωση και η θεραπεία της νόσου.
Οι ερευνητές συνδύασαν τα δεδομένα ασθενών με καρκίνο του πνεύμονα από τρεις πηγές [The Society of Thoracic Surgeons (STS), General Thoracic Surgery Database (GTSD), Centers for Medicare & Medicaid Services (CMS)] και όπως ανέφεραν ο συνδυασμός των δεδομένων των STS και CMS παρέχει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το τι συμβαίνει σε ένα μεγάλο υποσύνολο των ασθενών πέραν των 30 ημερών που υπάρχουν στην εθνική βάση δεδομένων STS των ΗΠΑ.
Από τα 37.009 αρχεία της GTSD που αφορούσαν ασθενείς ηλικίας 65 ετών και άνω, οι οποίοι είχαν υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση για καρκίνο του πνεύμονα, συνδυάστηκαν επιτυχώς με τα στοιχεία της CMS 26.055 αρχεία, παρέχοντας στους ερευνητές πρόσβαση σε ζωτικές πληροφορίες σχετικά με τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα κάθε ασθενούς. Μεταξύ αυτών ήταν και πληροφορίες για τα ποσοστά επανεισαγωγής στο νοσοκομείο, υποβολής σε δεύτερο χειρουργείο και μακροπρόθεσμης επιβίωσης.
Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου των ΗΠΑ, η 5ετής επιβίωση των ασθενών που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο του πνεύμονα στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι περίπου 17%. Λιγότεροι από το ήμισυ όλων των ασθενών που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση για καρκίνο του πνεύμονα επιβιώνουν έως 5 χρόνια.
Τα συνδυασμένα αποτελέσματα φανέρωσαν στους ερευνητές ότι η μέση επιβίωση μετά από χειρουργική επέμβαση καρκίνου του πνεύμονα ασθενών με καρκίνο σταδίου Ι (αρχικό) ήταν 6,7 χρόνια, σχεδόν 2 χρόνια περισσότερο από ό,τι το ποσοστό επιβίωσης αναφοράς των 5 ετών. Επιπλέον, η μελέτη έδειξε ότι το ποσοστό 5ετούς επιβίωσης για επιλεγμένους ηλικιωμένους ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο του πνεύμονα που έλαβαν θεραπεία με χειρουργική επέμβαση ήταν 29,9% για το στάδιο ΙΙΙ και 26,7% για το στάδιο IV.
Οι ερευνητές χαρακτήρισαν αξιοσημείωτη τη διαφορά στην αναμενόμενη επιβίωση, λαμβανομένου υπόψη του επιπολασμού του καρκίνου του πνεύμονα και του ολοένα γηράσκοντος παγκόσμιου πληθυσμού. Σύμφωνα με στοιχεία, τα επόμενα 35 χρόνια οι ηλικιωμένοι στις Ηνωμένες Πολιτείες αναμένεται σχεδόν να διπλασιαστούν, από 43 εκατομμύρια το 2012 σε 80 εκατομμύρια.
Τα ευρήματα της μελέτης, ότι δηλαδή οι ηλικιωμένοι ασθενείς ζουν περισσότερο μετά από την υποβολή τους σε χειρουργική επέμβαση, θα δώσουν τη δυνατότητα στους θεράποντες ιατρούς να συζητούν και να λαμβάνουν από κοινού αποφάσεις με τους ασθενείς τους για την καταλληλότερη γι’ αυτούς θεραπευτική προσέγγιση, συνυπολογίζοντας τη γενικότερη κατάσταση της υγείας του ηλικιωμένου, που συχνά αποτελεί εμπόδιο στην εφαρμογή της.
«Η χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του πνεύμονα εξαρτάται από τον ιστολογικό τύπου του, το στάδιο, την ανατομική θέση του όγκου και τη γενική κατάσταση του ασθενούς. Όποτε είναι εφικτό, οι επεμβάσεις αυτές διενεργούνται με ελάχιστα επεμβατικές θωρακοσκοπικές τεχνικές για την αφαίρεση των όγκων, τμήματος του πνεύμονα (τμηματεκτομή) ή λοβού του (λοβεκτομή). Οι νέες ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές πλεονεκτούν έναντι της ανοιχτής επέμβασης καθώς μειώνουν την απώλεια αίματος και τη μετεγχειρητική περίοδο του πόνου, ενώ η επιστροφή στο σπίτι γίνεται συντομότερα από τις 2 εβδομάδες που απαιτούνται μετά από τη θωρακοτομή», καταλήγει ο Δρ. Γεώργιος Πολυχρονόπουλος.