Καρκίνος του μαστού: «Η πρόγνωση βελτιώνεται σταδιακά»

Ρούλα Τσουλέα
04 Νοεμβρίου 2018 | 11:38

Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών Θάνος Δημόπουλος γράφει για τις νεότερες εξελίξεις στην αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού.

Στον καρκίνο του μαστού, η προσθήκη νεότερων στοχευμένων θεραπευτικών παραγόντων και η ανακάλυψη της νόσου σε πιο πρώιμο στάδιο με σύγχρονες τεχνικές έχουν συνδράμει σημαντικά στην σταδιακή βελτίωση της πρόγνωσης από τη δεκαετία του ‘70 έως σήμερα.

Τα πιο ενθαρρυντικά στοιχεία αφορούν κυρίως τους νεοπλασματικούς όγκους με θετική έκφραση των ορμονικών υποδοχέων και του υποδοχέα του ανθρώπινου επιδερμικού αυξητικού παράγοντα τύπου 2 (HER2).

Οι ασθενείς αυτές επωφελούνται από την χορήγηση των μονοκλωνικών αντισωμάτων τραστουζουμάμπης και περτουζουμάμπης, του αναστολέα της τυροσινικής κινάσης (λαπατινίμπη) και της T-DM1 καθώς και από την ενίσχυση της ορμονοθεραπείας και την ανάστροφη της ενδοκρινικής αντίστασης που έχει επιτευχθεί με τη συγχορήγη των αναστολέων m-ToR και των κυκλινο-εξαρτώμενων κινασών CDK4/6 με αναστολείς αρωματάσης.

Επιπλέον, χαρακτηριστικό παράδειγμα βελτίωσης της πρόγνωσης με τη χρήση της στοχευμένης θεραπείας αποτελεί η χρήση της ολαπαρίμπης σε ασθενείς με μεταλλάξεις στο γονίδιο BRCA1 και BRCA2.

Ο τριπλά αρνητικός καρκίνος του μαστού

Τα ως τώρα δεδομένα δεν είναι το ίδιο ενθαρρυντικά για την πρόγνωση του τριπλά αρνητικού καρκίνου του μαστού. Η κλασική χημειοθεραπεία αποτελεί εδώ και πολλές δεκαετίες την κοινή θεραπευτική πρακτική, με τη μέση επιβίωση να παραμένει σχετικά σταθερή.

Ωστόσο, τα αποτελέσματα της μελέτης Impassion130 που ανακοινώθηκαν πριν λίγες μέρες στο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Ογκολογίας στο Μόναχο φαίνεται πως καθιερώνουν την ευεργετική θέση της ανοσοθεραπείας στη θεραπεία του μεταστατικού τριπλά αρνητικού καρκίνου του μαστού.

Στη μελέτη αυτή ο συνδυασμός του atezolizumab, δηλαδή της ανοσοθεραπείας με την nab-πακλιταξέλη ως θεραπεία πρώτης γραμμής οδήγησε σε αύξηση τόσο στο διάστημα ελεύθερο-υποτροπής νόσου όσο και στην ολική επιβίωση σε αυτές τις ασθενείς.

Περαιτέρω μελέτες που συνδυάζουν την ανοσοθεραπεία με άλλους χημικοθεραπευτικούς παράγοντες είναι υπό εξέλιξη ως νεοεπικουρική θεραπεία και θεραπεία μεταστατικής νόσου κυρίως σε ασθενείς με τριπλά αρνητικό καρκίνο και ασθενείς με HER2 θετικούς όγκους.

Τέλος, αναφορικά με τις ασθενείς που παρουσιάζουν υποτροπή δεκαετίες μετά την αρχική διάγνωση μπορούν να ωφεληθούν τόσο από την έγκαιρη ανεύρεση της υποτροπής με τις σύγχρονες μεθόδους όσο και από την χρήση των νεότερων θεραπευτικών επιλογών.

Ο Θάνος Δημόπουλος είναι καθηγητής Θεραπευτικής Αιματολογίας-Ογκολογίας, πρύτανης του ΕΚΠΑ