Αποδέκτης πολλών ερωτημάτων για το αν μπορούν ή όχι να φορούν προστατευτική μάσκα οι πάσχοντες από χρόνια αναπνευστικά νοσήματα, έγινε το τελευταίο χρονικό διάστημα η Ελληνική Πνευμονολογική Εταιρεία.
Το θέμα απασχόλησε το διοικητικό συμβούλιό της, το οποίο έπειτα από διαβούλευση προχώρησε στην έκδοση οδηγιών προς τα μέλη της Ε.Π.Ε. και κατ’ επέκτασιν προς τους ασθενείς. Όπως ανακοίνωσε η Ε.Π.Ε., οι οδηγίες είναι οι εξής:
Η αποφυγή της μάσκας επειδή κάποιος πάσχει, γενικώς και αορίστως, από χρόνιο νόσημα του αναπνευστικού, δεν έχει καμία εφαρμογή
Τουναντίον, ειδικά για τους ασθενείς με χρόνια αναπνευστικά νοσήματα η μάσκα σε κλειστούς χώρους είναι ιδιαίτερα σημαντική. Και αυτό, διότι θεωρούνται άτομα υψηλού κινδύνου για σοβαρή νόσηση.
Η μάσκα μπορεί, εν τούτοις, να επιφέρει σχετική αναπνευστική δυσφορία σε ορισμένες υποκατηγορίες ασθενών. Πρόκειται για τα άτομα με χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια που λαμβάνουν οξυγονοθεραπεία και τους ασθενείς με σοβαρές σπιρομετρικές διαταραχές.
Εκτίμηση της αναπνευστικής λειτουργίας
Ενδεικτικά, στους ασθενείς με τιμές FEV1 κάτω από 40% ή και FVC κάτω από 40% (σε περιπτώσεις διάχυτων διάμεσων πνευμονοπαθειών), θα πρέπει να γίνεται εκτίμηση από τον θεράποντα πνευμονολόγο.
Η εκτίμηση θα μπορούσε να περιλαμβάνει οξυμετρία (μέτρηση οξυγόνου) πριν και μετά από τη χρήση της μάσκας. Μπορεί επίσης να γίνει αναλυτική επίδειξη της ορθής εφαρμογής και δοκιμή διαφορετικών τύπων μασκών για πιο άνετη χρήση. Μπορεί, παραδείγματος χάριν, να συσταθεί αποφυγή υφασμάτινων μασκών και χρήση μασκών με βαλβίδα εκπνοής.
Αν ο ασθενής δεν μπορεί να φορέσει μάσκα
Στις περιπτώσεις όπου η εφαρμογή οποιουδήποτε τύπου μάσκας δεν είναι εφικτή, θα πρέπει στον ασθενή να επεξηγούνται οι κίνδυνοι για την υγεία του. Πρέπει επίσης να του γίνονται συστάσεις για την αποφυγή άσκοπων μετακινήσεων, ειδικά σε συνθήκες αυξημένου κινδύνου (συγχρωτισμός).
Οι ασθενείς αυτοί, πιθανώς έχουν ούτως ή άλλως περιορισμένη κινητικότητα. Σε τέτοια περίπτωση, δεν εκτίθενται συχνά και χρονικά παρατεταμένα σε συνθήκες όπου η μάσκα είναι επιβεβλημένη.
Σε αυτές μόνο τις περιπτώσεις, εφ’ όσον κρίνεται αναγκαίο, μπορεί να χορηγείται η κατάλληλη -σαφώς αιτιολογημένη- βεβαίωση από τον θεράποντα πνευμονολόγο.