Iatropedia

Μικροπλαστικά: Νέα μέθοδος καθαρίζει κατά 98% το νερό

Microplastics at hand, microplastics, air pollution, aquatic microplastics, food microplastics.

Μια αποδοτική οικονομικά και δυνητικά βιώσιμη λύση στο πρόβλημα των νανοπλαστικών, κατάφεραν να ανακαλύψουν οι επιστήμονες.

Οι ερευνητές ακόμη δεν έχουν καταφέρει να ανακαλύψουν πώς επηρεάζουν την υγεία μας τα μικροπλαστικά. Αν και έχουν διαπιστώσει με σαφήνεια πως αυτά μπορεί να ταξιδέψουν στον οργανισμό μας και να εγκατασταθούν σε ζωτικά μας όργανα.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μιζούρι στις ΗΠΑ, ανέπτυξαν μια νέα ασφαλή μέθοδο για την αφαίρεση των μικροπλαστικών από το νερό,  χρησιμοποιώντας φυσικά υγρά συστατικά με χαμηλή τοξικότητα. Η ομάδα κατάφερε να αφαιρέσει περίπου το 98% των νανοπλαστικών πολυστυρενίου από το πόσιμο νερό και το 99,8% από το θαλασσινό. Το διάλυμα που κατασκεύασε επιπλέει στην επιφάνεια του νερού, όπως το λάδι. Όταν ανακατεύεται, το διάλυμα παγιδεύει τα μικροπλαστικά και τα μεταφέρει στην επιφάνεια.

Αυτή η μέθοδος αποτελεί μια οικονομικά αποδοτική και δυνητικά «βιώσιμη λύση στο πρόβλημα των νανοπλαστικών», υποστηρίζουν οι ερευνητές. Με περαιτέρω έρευνα, η τεχνική θα μπορούσε να αποδειχθεί χρήσιμη ακόμη και για τον καθαρισμό του νερού από άλλους ρύπους, όπως τα «παντοτινά χημικά».

Προηγούμενες μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι το νερό της βρύσης και το εμφιαλωμένο, περιέχουν μικροσκοπικά κομμάτια πλαστικού, ιδίως νανοπλαστικά που έχουν μέγεθος κάτω από ένα μικρόμετρο. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, κάθε λίτρο εμφιαλωμένου νερού περιέχει περίπου 240.000 νανοπλαστικά σωματίδια, κατά μέσο όρο. Αυτά τα νανοπλαστικά μπορούν να διεισδύσουν στα φυσικά οικοσυστήματα, μέσω ποταμών ή δικτύων αποχέτευσης ή από την τριβή ελαστικών, τη γεωργική απορροή ή τα σχέδια επεξεργασίας λυμάτων. Νανοπλαστικά έχουν ήδη ανιχνευθεί σε υδάτινα σώματα σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων τόσο απομακρυσμένων περιοχών όπως ο βυθός της θάλασσας, η Αρκτική και οι ορεινές λίμνες.

«Τα νανοπλαστικά μπορούν να διαταράξουν τα υδάτινα οικοσυστήματα και να εισέλθουν στην τροφική αλυσίδα, εγκυμονώντας κινδύνους τόσο για την άγρια πανίδα όσο και για τον άνθρωπο», λέει η χημικός Piyuni Ishtaweera, η οποία συμμετείχε στην έρευνα.

Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση ACS Applied Engineering Materials.