Νέα δεδομένα αλλάζουν το «τοπίο» στην αντιμετώπιση του καρκίνου του πνεύμονα

Συγκεκριμένα, η προσθήκη του pembrolizumab σε καθιερωμένο σχήμα χημειοθεραπείας ως θεραπεία πρώτης γραμμής για τον μεταστατικό μη πλακώδη μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα πέτυχε σημαντική βελτίωση στη συνολική επιβίωση των ασθενών ανεξάρτητα από την έκφραση του βιοδείκτη PD-L1 και μείωσε κατά 51% τον κίνδυνο θανάτου, συγκριτικά με το σχήμα της χημειοθεραπείας.

Παράλληλα, ο συνδυασμός πέτυχε σημαντική βελτίωση στο  διάστημα ελεύθερο υποτροπής με τον κίνδυνο υποτροπής ή θανάτου να μειώνεται επίσης στο μισό (48%) σε σχέση με τους ασθενείς που έλαβαν μόνο χημειοθεραπεία.

Tα παραπάνω είναι ευρήματα της μελέτης KEYNOTE-189 που παρουσιάστηκαν στο Ετήσιο Συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας για την Έρευνα του Καρκίνου στο Σικάγο, ενώ ταυτόχρονα δημοσιεύθηκαν και στην ιατρική επιθεώρηση The New England Journal of Medicine.

Μελέτη

Η μελέτη  KEYNOTE-189 είναι μια πολυκεντρική, τυχαιοποιημένη, διπλά  τυφλή και ελεγχόμενη με placebo μελέτη φάσης 3 για την αξιολόγηση του συνδυασμού pembrolizumab με πεμετρεξίδη και σισπλατίνη ή καρβοπλατίνη ως θεραπεία πρώτης γραμμής σε ασθενείς με μεταστατικό μη πλακώδη μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα  σε σύγκριση με πεμετρεξίδη και σισπλατίνη ή καρβοπλατίνη μόνο.

Η μελέτη συμπεριέλαβε 616 ασθενείς με μεταστατικό μη πλακώδη μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα ανεξαρτήτου έκφρασης του βιοδείκτη PD-L1, χωρίς γενετικές μεταλλάξεις EGFR ή ALK και οι οποίοι δεν είχαν λάβει προηγουμένως συστηματική θεραπεία για τη νόσο.

Τα δύο πρωτεύοντα καταληκτικά σημεία της μελέτης ήταν η συνολική επιβίωση και το διάστημα ελεύθερο υποτροπής, ενώ τα δευτερεύοντα περιελάμβαναν ποσοστά συνολικής ανταπόκρισης, διάρκεια ανταπόκρισης και ασφάλεια.

Παρακολούθηση

Κατά τη διάμεση παρακολούθηση διάρκειας 10,5 μηνών, ο συνδυασμός του pembrolizumab με τη χημειοθεραπεία με πεμετρεξίδη και σισπλατίνη ή καρβοπλατίνη επέφερε 51% μείωση του κινδύνου θανάτου, συγκριτικά με την χημειοθεραπεία με πεμετρεξίδη και σισπλατίνη ή καρβοπλατίνη ως μονοθεραπεία. Επιπλέον, υπολογίζεται ότι το 69,2% των ασθενών που έλαβαν τον συνδυασμό ήταν εν ζωή στους 12 μήνες, συγκριτικά με το 49,9% της ομάδας ελέγχου.

Το όφελος στη συνολική επιβίωση παρατηρήθηκε ανεξάρτητα από την έκφραση του βιοδείκτη PD-L1 και στις τρεις κατηγορίες ασθενών που αξιολογήθηκαν (ασθενείς των οποίων οι όγκοι είχαν αρνητική έκφραση του PD-L1, ασθενείς μεTPS από 1-49% και ασθενείς με TPS  μεγαλύτερο ή ίσο του 50%) .

Σύγκριση με χημειοθεραπεία

Αξιοσημείωτη ήταν και η βελτίωση ως προς την ελεύθερη επιδείνωσης επιβίωση στην ομάδα της συνδυαστικής αγωγής, με 48% μειωμένο κίνδυνο επιδείνωσης ή θανάτου, συγκριτικά με μόνο την χημειοθεραπεία. Το διάμεσο διάστημα ελεύθερο υποτροπής ήταν 8,8 μήνες με τον συνδυασμό pembrolizumab και χημειοθεραπείας, ενώ μόνο με χημειοθεραπεία ήταν 4,9 μήνες. Το ποσοστό των ασθενών χωρίς εξέλιξη της νόσου στο 12μηνο ήταν 34,1% με τη νέα συνδυαστική θεραπεία, σχεδόν διπλάσιο του ποσοστού 17,3% στην ομάδα των ασθενών που έλαβε μόνο χημειοθεραπεία.

Η χορήγηση του παραπάνω συνδυασμού ως θεραπεία πρώτης γραμμής για τον μεταστατικό μη πλακώδη μη μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα αναμένεται να εγκριθεί στην Ευρώπη το ερχόμενο φθινόπωρο, ενώ στις ΗΠΑ έχει ήδη εγκριθεί.