Μελέτη μέτρησε τη «μοναξιά» μέσω εφαρμογής στο κινητό – Τι διαπίστωσε

Στη σύγχρονη εποχή, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, είμαστε πάρα πολύ συνδεδεμένοι μεταξύ μας  αλλά και η απομόνωση είναι πιο κοντά μας από ποτέ.

Η μοναξιά είναι μια κοινή και συχνά επιζήμια, εμπειρία.

Πότε το να είσαι μόνος σου μετατρέπεται σε αίσθημα μοναξιάς; Σύμφωνα με μια νέα μελέτη, η μοναχικότητα και η κοινωνική απομόνωση συνδέονται πολύ λιγότερο από ό,τι φαντάζεστε.

«Μαθαίνουμε ολοένα και περισσότερα για τη σημασία των κοινωνικών σχέσεων, για την ανθρώπινη υγεία και φαίνεται ότι η μοναχικότητα και η απομόνωση είναι σχετικές, αλλά ξεχωριστές έννοιες», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Dr. David Sbarra, από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.

Πως συλλέχθηκαν τα δεδομένα

Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνουμε, εξήγησε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Dr. Matthias Mehl, ήταν να μετρήσουμε πόσο χρόνο περνούν οι άνθρωποι μόνοι.

Η ομάδα χρησιμοποίησε μια μέθοδο που ο Dr. Mehl είχε ήδη αναπτύξει, και ονομάζεται Electronically Activated Recorder ή EAR.

Λειτουργεί μέσω μιας εφαρμογής smartphone, η οποία λαμβάνει ηχογραφήσεις 30 δευτερολέπτων από τους συμμετέχοντες κάθε 12 λεπτά.

«Για παράδειγμα, γνωρίζουμε αν το άτομο μιλάει στο τηλέφωνο, αν οδηγεί, βλέπει τηλεόραση ή αν αλληλεπιδρά με έναν σύντροφο ή έναν άγνωστο», εξήγησε ο Dr. Mehl.

Στην έρευνα συμπεριλήφθηκαν πάνω από 400 άτομα, με ηλικίες από 24 έως 90 ετών και η EAR ήταν ενεργή για δύο έως έξι ημέρες για κάθε άτομο.

Τα δεδομένα ανά ηλικία

Όταν αναλύθηκαν τα δεδομένα, άρχισε να εμφανίζεται μια σαφής τάση που σχετίζεται με την ηλικία.

Ο Mehl εξήγησε ότι για τους νεότερους, η μοναχικότητα και η απομόνωση θεωρούνται εντελώς ξεχωριστά φαινόμενα. Για τους ηλικιωμένους, ωστόσο, υπάρχει μια συσχέτιση μεταξύ των δύο.

Πιο συγκεκριμένα:

«Μεταξύ των ενηλίκων 68 ετών και άνω, διαπιστώσαμε ότι η μοναχικότητα συνδέεται στενά με την κοινωνική απομόνωση», είπε ο Dr. Sbarra. Σε αυτήν την ομάδα, υπήρχε μια επικάλυψη περίπου 25% μεταξύ της μοναχικότητας και της κοινωνικής απομόνωσης.

Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το αποτέλεσμα για ολόκληρη την ομάδα των συμμετεχόντων, όλων των ηλικιών, η οποία έδειξε επικάλυψη μόλις 3%.

Μια θεωρία είναι ότι οι ηλικιωμένοι τείνουν να έχουν λιγότερους και πιο ουσιαστικούς κοινωνικούς δεσμούς. Άρα η απώλειά τους έχει πιο σημαντικό αντίκτυπο στην κοινωνική ζωή τους, οδηγώντας τους στη μοναξιά.

Αντίθετα, οι νεότεροι ενήλικες φαίνεται ότι δεν αναπτύσσουν βαθιές σχέσεις με αποτέλεσμα να βρίσκονται μέσα σε κοινωνικές ομάδες χωρίς να δένονται στενά με τα άτομά τους.

Ενώ κατά μέσο όρο οι άνθρωποι περνούσαν το 66% του χρόνου τους μόνοι τους, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσοι πιέστηκαν να κοινωνικοποιηθούν σε ποσοστό πάνω από το 75%, ήταν πιο πιθανό να αισθάνονται μοναξιά.

Επομένως, υπήρχαν ελαφρώς αυξημένα επίπεδα μοναξιάς σε όσους περνούσαν περισσότερο χρόνο με άλλους.

Αν και δεν ήταν δυνατό να συμπεράνουν κάτι οριστικό από τα δεδομένα, οι συγγραφείς υπέθεσαν ότι αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στο ότι όσοι έχουν έντονα αισθήματα μοναξιάς αναζητούν περισσότερες κοινωνικές συναναστροφές για να προσπαθήσουν να την καταπολεμήσουν.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Journal of Research in Personality

Τι επιφυλάσσει το μέλλον

O Dr. Mehl εργάζεται για να αναπτύξει το «SocialBit», ένα πρόγραμμα παρακολούθησης φυσικής κατάστασης, αλλά για κοινωνική δραστηριότητα.

Η εφαρμογή θα τρέχει σε ένα smartphone και θα μετράει πόσες συνομιλίες έχει ο χρήστης κάθε μέρα, δίνοντάς του μια μικρή ώθηση όταν λειτουργεί μοναχικά για πολύ καιρό.

Η πρώτη ομάδα ασθενών που ο Dr. Mehl ελπίζει ότι θα ωφεληθεί, είναι εκείνοι που αναρρώνουν από εγκεφαλικό επεισόδιο, καθώς η κοινωνική απομόνωση είναι μεγάλο πρόβλημα σε αυτήν την ομάδα.

Η μοναξιά και η απομόνωση έχουν περιγραφεί από πολλούς ως «θανατηφόρα», και όσο περισσότερο οι επιστήμονες μαθαίνουν για αυτό το ζήτημα, τόσο καλύτερα θα είναι σε θέση να το αντιμετωπίσουν.

Αλλά είναι ενδιαφέρον να μάθεις ότι το να είσαι μοναχικός και να νιώθεις μοναξιά –δύο πράγματα που μπορεί να υποθέσεις ότι συμβαδίζουν– δεν είναι πάντα τόσο συνδεδεμένα όσο φαίνονται.