Ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός για τον υδράργυρο είναι ένα ευρωπαϊκό νομοθέτημα για το Περιβάλλον που εναρμονίζει το ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο με τη Σύμβαση της Μιναμάτα. Η πρόθεση των νομοθετών ήταν να μειώσουν την ποσότητα του υδραργύρου, περιλαμβανομένου αυτού από το οδοντιατρικό αμάλγαμα, στο περιβάλλον.
Η απαγόρευση της χρήσης του οδοντιατρικού αμαλγάματος σε παιδιά κάτω των 15 ετών πρέπει να ερμηνευθεί ως μία υπόθεση ότι τα παιδιά κάτω των 15 ετών έχουν μικρές τερηδονικές βλάβες και κατά συνέπεια απαιτούνται μικρές εμφράξεις. Aποτελεί ήδη βέλτιστη πρακτική για τους οδοντιάτρους να ακολουθούν μιαν ελάχιστα παρεμβατική προσέγγιση στις μικρές κοιλότητες, για τις οποίες, άλλωστε, τα διαθέσιμα υλικά εξελίσσονται διαρκώς. Ωστόσο, κάποια παιδιά κάτω των 15 ετών μπορεί να μην έχουν μικρές κοιλότητες ή να έχουν άλλες ιατρικές ή οδοντιατρικές ανάγκες που καθιστούν τα άλλα υλικά λιγότερο αποτελεσματικά. Ο Κανονισμός παρέχει στους οδοντιάτρους την ευκαιρία να εκτιμήσουν τις ατομικές ανάγκες του ασθενούς και να κάνουν χρήση του κατάλληλου/ενδεικνυόμενου υλικού αποκατάστασης σε μια δεδομένη περίσταση.
Kατά τη θεραπεία εγκύων γυναικών, ακολουθούμε την προσέγγιση που προβλέπεται από μια σειρά δημοσίων φορέων, στους οποίους περιλαμβάνεται και η SCENIHR (Scientific Committee on Emerging and Newly Identified Health Risks/Eπιστημονική Επιτροπή για τους ανακύπτοντες και τους πρόσφατα εντοπιζόμενους κινδύνους για την υγεία): «Oπως συμβαίνει και με κάθε άλλη ιατρική ή φαρμακευτική παρέμβαση, θα πρέπει να υπάρχει αυξημένη προσοχή όταν μελετάται η τοποθέτηση οποιουδήποτε οδοντιατρικού υλικού
αποκατάστασης σε έγκυες γυναίκες». Αποτελεί τη βέλτιστη πρακτική να αναβάλουμε μια οδοντιατρική παρέμβαση για μετά την εγκυμοσύνη, εκτός εάν τούτο κρίνεται ιατρικά απαραίτητο από τον οδοντίατρο. Ο Κανονισμός επεκτείνει την αρχή αυτή και για τις γυναίκες που θηλάζουν.
Σε γενικές γραμμές, οι οδοντίατροι αξιολογούν την κατάσταση του κάθε ασθενούς προκειμένου να χρησιμοποιήσουν τα ενδεικνυόμενα/σωστά υλικά, στη σωστή χρονική στιγμή, για το σωστό ασθενή.
Κλειδί για τη μείωση της ανάγκης παρεμβατικής θεραπείας είναι η επένδυση στην πρόληψη της τερηδόνας και των λοιπών οδοντιατρικών νοσημάτων.
Ανυπομονούμε να συνεργαστούμε με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη μελέτη σκοπιμότητας προκειμένου να διερευνήσουμε μια πιθανή σταδιακή ελάττωση (phase-down) της χρήσης του οδοντιατρικού αμαλγάματος για Περιβαλλοντικούς λόγους μέχρι το 2030. Mιά σταδιακή κατάργηση (phase-out) οφείλει να σεβαστεί την αρμοδιότητα των Κρατών-μελών για την οργάνωση και την παροχή των Υπηρεσιών υγείας και της Ιατρικής περίθαλψης, όπως εκφράζεται μέσω της αρχής της επικουρικότητας και του Άρθρου 168 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Επόμενα βήματα της νομοθετικής διαδικασίας στην Ε.Ε.
14 Μαρτίου: Ψηφοφορία στην Oλομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Μάρτιος: Τελική έγκριση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο
Απρίλιος-Μάιος: Δημοσίευση στην Επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ
20 ημέρες μετά τη δημοσίευση: Έναρξη ισχύος