Η συχνότερη μορφή της είναι η ψωρίαση κατά πλάκας. Χαρακτηρίζεται από ερυθηματώδεις πλάκες, οι οποίες καλύπτονται από ασημένια λέπια και εντοπίζονται συνήθως στο τριχωτό της κεφαλής, στους αγκώνες, στα γόνατα και τον κορμό. Τα συχνότερα συμπτώματα της ψωρίασης είναι ο κνησμός,η ερυθρότητα, η απολέπιση και ο πόνος, ενώ το 15% των ασθενών αυτών μπορεί να παρουσιάσει και αρθρίτιδα. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων εμφανίζεται πριν από την ηλικία των 40, ενώ παρατηρείται μία ακόμα κορύφωση γύρω από την ηλικία των 50-60 ετών.
Η αιτιολογία της ψωρίασης είναι άγνωστη. Η κληρονομικότητα παίζει σημαντικό ρόλο ωστόσο και άτομα των οποίων οι γονείς ή τα αδέλφια έχουν προσβληθεί από ψωρίαση, παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου. Εκτός από τους γενετικούς παράγοντες, ιατρικοί παράγοντες, αλλά και ο τρόπος ζωής μπορεί επίσης να οδηγήσουν σε εκδήλωση ψωρίασης ή να επιδεινώσουν την ήδη υφιστάμενη ψωρίαση π.χ. λοιμώξεις, ορισμένα φάρμακα, το κάπνισμα, το αλκοόλ και η παχυσαρκία.
Η ψωρίαση έχει σημαντική αρνητική επίδραση στην ποιότητα ζωής του ασθενούς. Το 71% των ψωριασικών ασθενών δηλώνουν ότι η ψωρίαση είναι ένα σημαντικό θέμα στην καθημερινή τους ζωή. Συχνά οι ασθενείς αυτοί διακατέχονται από συναισθήματα ντροπής και αμηχανίας όταν βρίσκονται ανάμεσα στο πλήθος, έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και εκδηλώνουν συχνότερα ψυχιατρικά προβλήματα όπως άγχος, κατάθλιψη, σεξουαλική δυσλειτουργία και αυτοκτονικό ιδεασμό. Επίσης η ψωρίαση έχει αρνητική επίδραση στην επαγγελματική ζωή των ασθενών και συχνά οδηγεί σε μείωση της παραγωγικότητάς τους. Εκτός όμως από τις ψυχοκοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις του προβλήματος που αφορά στην εμφάνισή τους, καθώς και τα λειτουργικά προβλήματα της ψωριασικής αρθρίτιδας, οι ασθενείς αυτοί παρουσιάζουν και διάφορες συννοσηρότητες. Συχνά είναι καπνιστές, παχύσαρκοι και πάσχουν από διαβήτη, δυσλιπιδαιμία και υπέρταση (μεταβολικό σύνδρομο). Επίσης έχουν αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακά νοσήματα και ψυχιατρικές διαταραχές.
Η ψωρίαση είναι μία χρόνια πάθηση που απαιτεί μακροχρόνια παρακολούθηση και θεραπευτική αντιμετώπιση σ όλη τη διάρκεια της ζωής και περισσότερο στην περίοδο των εξάρσεων της νόσου.
Η θεραπεία εξατομικεύεται για κάθε ασθενή. Λαμβάνεται υπόψιν η βαρύτητα, η έκταση, η μορφή της νόσου, η ηλικία και η επίδραση στην ποιότητα ζωής του ασθενούς.
Οι υπάρχουσες θεραπευτικές προσεγγίσεις ταξινομούνται σε τρεις βασικές κατηγορίες: Τοπική θεραπεία: εφαρμογή τοπικών σκευασμάτων (κρέμες, λοσιόν, αλοιφές) στο δέρμα. Φωτοθεραπεία: χρήση της υπεριώδους ακτινοβολίας στο δέρμα. Συστηματική θεραπεία: τη χορήγηση φαρμάκων, είτε από το στόμα είτε σε ενέσιμη μορφή, τα οποία στοχεύουν το ανοσοποιητικό σύστημα.
Οι τοπικές θεραπείες συνήθως χρησιμοποιούνται στην ήπια ψωρίαση ενώ οι συστηματικές θεραπείες (κυλκοσπορίνη, μεθοτρεξάτη, βιολογικές θεραπείες) σε μέτρια και σοβαρή ψωρίαση. Ο συνδυασμός των ανωτέρω θεραπειών αποτελεί συνήθη τακτική.
Σήμερα, υπάρχει ουσιαστική ανάγκη για νέες θεραπείες για την μέτρια-σοβαρή ψωρίαση, καθώς περίπου το 50% των ασθενών δεν είναι ικανοποιημένοι με τις υπάρχουσες θεραπείες. Το καθαρό δέρμα αποτελεί πλέον τον νέο θεραπευτικό στόχο, ενώ λόγω των συννοσηροτήτων και της συστηματικής φλεγμονής, υπάρχει ανάγκη για νέες θεραπείες που επιτυγχάνουν και διατηρούν μακροπρόθεσμα καθαρό δέρμα σε μεγαλύτερα ποσοστά ασθενών.
Ευτυχώς, πλέον έχουμε στη διάθεσή μας νεότερες στοχευμένες θεραπείες που προσφέρουν ελπίδα και αισιοδοξία στους ασθενείς μας. Μάλιστα, μία από αυτές, η σεκουκινουμάμπη, βάση της ένδειξης που πήρε από τον Ευρωπαϊκό οργανισμό φαρμάκων, μας δίνει τη δυνατότητα να ξεκινήσουμε από νωρίς τη νέα αυτή συστηματική θεραπεία, δηλαδή πριν τη χρήση των κλασσικών συστηματικών θεραπειών (π.χ. κυκλοσπορίνη και μεθοτρεξάτη) στους ασθενείς με ψωρίαση. Σήμερα πλέον οι ασθενείς που ζουν με χρόνια νοσήματα όπως η ψωρίαση και η ψωριασική αρθρίτιδα στην Ελλάδα, έχουν πρόσβαση σε καινοτόμες και ιδιαίτερα αποτελεσματικές θεραπείες. Και η εμπειρία μας επιτρέπει να είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξοι, γιατί διαθέτουμε πλέον στη θεραπευτική μας φαρέτρα αποτελεσματικά και ασφαλή φάρμακα.
Η Άννα Κ. 33 χρονών περιγράφει: «Είχα Ψωρίαση από 22 ετών. Αρχικά μόνο στους αγκώνες και τα γόνατα, στη συνέχεια στο κεφάλι, τα χέρια και τις γάμπες. Δοκίμασα τα πάντα, πολλών ειδών αλοιφές, χάπια που με πείραξαν στο συκώτι, μέχρι και ομοιοπαθητική. Πριν από μερικούς μήνες εμφανίστηκαν ξαφνικά σ όλο το σώμα και στα χέρια-πόδια, μικρά κόκκινα σημάδια λες κι είχα ανεμοβλογιά!!! Ήμουν μουδιασμένη και αναποφάσιστη, ώσπου πήγα με τα παιδιά μου παραλία και μου έδωσαν το τελειωτικό χτύπημα: η μαμά έχει μιμί…θα περάσει; μαμά πονάει; Αου, φύγε!!!
Αυτό ήταν, αποφάσισα να επισκεφθώ δερματολόγο άμεσα! Ευτυχώς η γιατρός με έπεισε να ξεκινήσω τις καινούριες ενέσεις με βιολογικό παράγοντα- και με ελάχιστες παρενέργειες! Τις ξεκίνησα πριν από ένα μήνα κι έγινε το θαύμα, ΚΑΘΑΡΙΣΑ τελείως!!! Έγινα άλλος άνθρωπος, εξωτερικά και εσωτερικά, ηρέμησα, γαλήνεψα, ξαναβρήκα τον ευατό μου!!! Αν κάποιος φοβάται τις ενέσεις, να ξέρει, αξίζει τον κόπο να δοκιμάσει…είναι πιο εύκολο από τις αλοιφές και δεν πονάει καθόλου!!!!»
Μαρία Ζιώγα
Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος