Οι τραυματισμοί από όπλα «θερίζουν» τους Έλληνες εν καιρώ ειρήνης

Βαρύ τίμημα πληρώνει η Ελλάδα εν καιρώ ειρήνης στα τραύματα που προκαλούνται από όπλα, καθώς εκατοντάδες άνθρωποι, κυρίως παραγωγικής ηλικίας, υφίστανται ακρωτηριασμούς και μόνιμες αναπηρίες.

Οι τραυματισμοί από κυνηγητικά όπλα ή όπλα πόλης σε απόπειρες ληστειών, διενέξεις ή τρομοκρατικές πράξεις, είναι συχνοί. Το ίδιο και οι άλλοι πολεμικού τύπου τραυματισμοί (π.χ. από εκρήξεις) που προκαλούνται από βεγγαλικά, «σαΐτες», δυναμίτη ή βόμβες σε εορτασμούς (Πάσχα, πανηγύρια, ψάρεμα0.

Φυσικά σε αυτούς προστίθενται και οι τραυματισμοί ή από εγκληματικές πράξεις όπως ξεκαθαρίσματα λογαριασμών ή τρομοκρατικές ενέργειες.

«Δυστυχώς τα πολεμικού τύπου τραύματα (πυροβολισμοί με κυνηγητικά ή πυροβόλα όπλα) καθώς και οι τραυματισμοί από εκρήξεις στην χώρα μας είναι συχνό φαινόμενο, παρότι δεν βρισκόμαστε σε πόλεμο», ανέφερε ο ορθοπεδικός-μικροχειρουργός Ιωάννης Ιγνατιάδης, σε ομιλία του για το τραύμα από όπλα και εκρήξεις στο 28ο Κοινό Συνέδριο της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Χεριού και της Ελληνικής Εταιρείας Επανορθωτικής Χειρουργικής για το πολεμικό τραύμα.

Όπως εξήγησε, οι πιο σοβαροί τραυματισμοί θεωρούνται αυτοί που συμβαίνουν με εκρηκτικά όλων των ειδών. Η συνέπειά τους είναι ρήξεις εσωτερικών οργάνων, ακρωτηριασμοί και ημιακρωτηριασμοί άκρων. Οι ακρωτηριασμοί αυτοί στο 75% των περιπτώσεων δεν επιδέχονται συγκολλήσεως. Έτσι μπορεί να γίνει μόνο κάλυψη των οστών και των τενόντων με δερματικούς κρημνούς.

«Ενίοτε μόνο επιτυγχάνουν δευτερογενείς επανορθωτικές επεμβάσεις με μεταφορές ιστών ή δακτύλων και σπανιότατα επιχειρούνται με πιθανότητες επιτυχίας συγκολλήσεις μελών», τόνισε ο κ. Ιγνατιάδης.

Οι τραυματισμοί από όπλα

Στη δεύτερη θέση από πλευράς βαρύτητας και επικινδυνότητας έρχονται οι τραυματισμοί από κυνηγητικά όπλα. Στις περιπτώσεις αυτές οι ακρωτηριασμοί δεν είναι τόσο συχνοί ώστε στους τραυματισμούς με εκρηκτικά. Επιπλέον, οι πιθανότητες επιτυχίας χειρουργείων με συγκολλήσεις ή μεταφορές ιστών είναι κατά 50% περισσότερες απ’ ό,τι με τα τραύματα από εκρηκτικά.

«Η αντιμετώπιση του πολεμικού τραύματος είναι πολύ δύσκολη και χρονοβόρα. Πραγματοποιείται σε διάφορες φάσεις αναλόγως με τη βαρύτητά του. Απαιτεί ιδιαίτερη εξειδίκευση και εμπειρία και γίνεται από ομάδες ορθοπεδικών μικροχειρουργών ή ορθοπεδικών και πλαστικών χειρουργών», επισήμανε ο κ. Ιγνατιάδης.

Σε πρώτη φάση, ο τραυματίας από όπλο ή από έκρηξη αντιμετωπίζεται με επείγουσα αγωγή για να σωθεί η ζωή του. Μπορεί επίσης να χρειασθεί νοσηλεία στην εντατική ή σε Μονάδα Εγκαυμάτων. Σε δεύτερη φάση γίνεται χειρουργική επανόρθωση. Συχνά ακολουθούν τρίτη ή και  τέταρτη φάση επανορθωτικών πλαστικών αποκαταστάσεων.

«Δυστυχώς όμως το κόστος είναι πολύ μεγάλο τόσο στην απώλεια παραγωγικού δυναμικού, όσο και στην οικονομική αιμορραγία των ασφαλιστών ταμείων», πρόσθεσε ο ιατρός.

Φωτογραφία: iStock