Όσο πιο κοντά στη φύση ζει κανείς, τόσο πιο υγιής είναι

Η συνδυασμένη ανάλυση στοιχείων από 143 μελέτες έδειξε ότι η ζωή κοντά στη φύση μειώνει τον κίνδυνο εκδήλωσης πολλών νοσημάτων.

Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται ο τύπου 2 διαβήτης, το εγκεφαλικό, η καρδιοπάθεια, η υπέρταση, το άσθμα και το στρες.

Η ζωή κοντά στη φύση μειώνει επίσης το στρες, τις πιθανότητες πρόωρου τοκετού και τον κίνδυνο θανάτου από κάθε αιτία.

Επιπλέον, οι πληθυσμοί με την μεγαλύτερη έκθεση σε χώρους πρασίνου είναι πιθανότερο να αναφέρουν καλή γενική υγεία.

Την συνδυασμένη ανάλυση πραγματοποίησαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο East Anglia (UEA). Όπως γράφουν στην επιστημονική επιθεώρηση Environmental Research, τα στοιχεία προέρχονται από 290 εκατομμύρια ανθρώπους από 20 χώρες. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται η Βρετανία, οι ΗΠΑ, η Ισπανία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Αυστραλία και η Ιαπωνία.

Ως «χώροι πρασίνου» ορίσθηκαν:

* Οι ανοικτοί, μη ανεπτυγμένοι χώροι, με φυσική βλάστηση

* Οι χώροι πρασίνου στα αστικά κέντρα, όπως τα πάρκα και οι δρόμοι με πυκνή βλάστηση

Χαμηλότερη πίεση, χοληστερίνη, φλεγμονή

Οι επιστήμονες συνέκριναν την υγεία των ανθρώπων με ελάχιστη πρόσβαση σε τέτοιους χώρους με εκείνη όσων είχαν την μέγιστη πρόσβαση.

«Διαπιστώσαμε πως το να περνάει κανείς συστηματικά χρόνο στη φύση ή έστω το να ζει δίπλα της, ωφελεί σημαντικά την υγεία», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια Caoimhe Twohig-Bennett, από την Ιατρική Σχολή του UEA.

Και εξήγησε πως οι άνθρωποι με τη μέγιστη έκθεση στους χώρους πρασίνου έχουν πιο χαμηλή διαστολική πίεση (είναι ο μικρός αριθμός στη μέτρηση) και καρδιακό παλμό.

Έχουν επίσης χαμηλότερα επίπεδα χοληστερόλης και λιγότερη κορτιζόλη. Η κορτιζόλη είναι η ορμόνη που παράγεται όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση στρες.

Ωστόσο οι διαφορές αυτές δεν αρκούν για να εξηγηθούν όλα τα οφέλη στην υγεία που παρατηρήθηκαν.

Πρόσθετο ρόλο μπορεί να παίζει το γεγονός πως όσοι ζουν κοντά στη φύση έχουν περισσότερες ευκαιρίες για φυσική δραστηριότητα και κοινωνικοποίηση.

Ή πάλι μπορεί να εκτίθενται σε διαφορετικά βακτήρια (λόγω του χώματος), με αποτέλεσμα να ωφελείται το ανοσοποιητικό τους και να μειώνεται η φλεγμονή στον οργανισμό τους.

Μια βόλτα στο δάσος ως θεραπεία

«Όποια κι αν είναι η αιτία, στην Ιαπωνία συνιστάται ήδη ως θεραπεία “η εμβύθιση στο δάσος” ή Shinrin yoku», πρόσθεσε η κυρία Twohig-Bennett.

Κατά τη θεραπεία αυτή, συνιστάται στους ασθενείς να κάθονται, να ξαπλώνουν ή να περπατούν μέσα στο δάσος. Αυτό γίνεται διότι υπάρχει η άποψη πως ορισμένες ουσίες που εκλύουν τα δέντρα, βελτιώνουν την υγεία.

Οι ουσίες αυτές λέγονται φυτονσίδες (phytoncides) και είναι οργανικά μόρια με αντιβακτηριακές ιδιότητες.

Τα νέα ευρήματα υποδηλώνουν ότι «η μέθοδος πιθανώς είναι πολύ αποτελεσματική», κατά την κυρία Twohig-Bennett.