Του Ορθοπαιδικού Χειρουργού Στυλιανού Ξειδάκη
Το εκτινασσόμενο δάκτυλο είναι μία επώδυνη συνδρομή που ανήκει στις «Στενωτικές Τενοντοελυτρίτιδες». Περιγράφηκε το 1850 από τους Nelaton και Notta και προκαλείται από την αδυναμία ολίσθησης των δύο καμπτήρων τενόντων μέσα από τον εγκάρσιο σύνδεσμο (Pulley A1), με αποτέλεσμα την αυξημένη τριβή κατά την είσοδό τους στα δαχτυλικά έλυτρα και την ανάπτυξη φλεγμονής.
Συχνότερα προσβάλλει τον παράμεσο, τον αντίχειρα, και τον μέσο δάκτυλο μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών και ασθενών με ρευματοειδή αρθρίτιδα η άλλες τενοντίτιδες.
Οφείλεται σε μικροτραυματισμούς της παλάμης από την παρατεταμένη χρήση εργαλείων (βίδωμα, κλάδεμα κ.λπ.) τα οποία προκαλούν μία φλεγμονώδη πάθηση και στένωση του στομίου του δαχτυλικού ελύτρου.
Ο καμπτήρας τένοντας κατά τη δίοδο του από το στενεμένο και φλεγμένων κεντρικό στόμιο του ελύτρου αντιδρά και διογκώνεται δημιουργώντας ένα ψηλαφητό ογκίδιο στην παλάμη, επώδυνο στην πίεση. Κατά την κάμψη του δαχτύλου που γίνεται από τους ισχυρούς καμπτήρες των δαχτύλων, εύκολα υπερνικάτε η στένωση του ελύτρου.
Στην έκταση του δαχτύλου, η οποία γίνεται από την δράση των αδύναμων τενόντων μυών, δυσκολεύεται η διέλευση της διόγκωσης από το στόμιο του ελύτρου και προκαλεί πόνο και εκτίναξη του δαχτύλου.
Η πάθηση μπορεί να παρουσιαστεί σε οποιαδήποτε ηλικία ακόμη και στη βρεφική. Στα βρέφη παρουσιάζεται με πόνο και οίδημα στον αντίχειρα και προκαλεί εκτός από εκτίναξη του αντίχειρα και πλήρη κλείδωμα της άρθρωσης σε κάμψη ή έκταση.
Στο βρεφικό εκτινασσόμενο αντίχειρα καλό είναι κανείς να περιμένει μέχρι το βρέφος να γίνει ενός έτους,διότι πολλές φορές υπάρχει αυτόματη ίαση.
Σε αντίθετη περίπτωση χρειάζεται εγχειρητική απελευθέρωση του καμπτήρα τένοντα από την περίσφιξη του ελύτρου ενώ αν παραμείνει σε θέση κάμψης δημιουργεί συμφύσεις και μπορεί να οδηγήσει σε παραμόρφωση του αντίχειρα.
Η θεραπεία του εκτινασσόμενου δαχτύλου συνίσταται στην χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, στην τοπική διήθηση της περιοχής με κορτικοστεροειδή και στην ακινητοποίηση.
Σε επίμονες καταστάσεις συνίσταται η χειρουργική διάνοιξη του στομίου του δαχτυλικού ελύτρου υπό τοπική αναισθησία με μικρή τομή (1εκ.) με άριστα αποτελέσματα. Ο ασθενής δεν χρειάζεται να νοσηλευθεί και επιστρέφει άμεσα στο σπίτι του. Μετά το χειρουργείο δεν απαιτείται ακινητοποίηση. Η διάρκεια αποκατάστασης είναι περίπου δυο με τρεις εβδομάδες.
Στυλιανός Ξειδάκης Ορθοπαιδικός -Χειρουργός
Κατερίνη
sxidakis@yahoo.com