Θεραπεία με βλαστοκύτταρα βοήθησε επτά παράλυτους ασθενείς να ανακτήσουν μέρος της αίσθησης ή/και της κινητικότητάς τους, με έναν από αυτούς ο οποίος ήταν παράλυτος από τον λαιμό και κάτω, να μπορεί πλέον να στέκεται και να περπατά χωρίς βοήθεια.
Ο Chris Barr ήταν ο πρώτος ασθενής που εντάχθηκε στη σχετική μελέτη, η οποία διεξάγεται στην Κλινική Μάγιο, στο Ρότσεστερ της Μινεσότα. Κατ’ αυτήν, συλλέγονται βλαστοκύτταρα από το λίπος της κοιλιάς, καλλιεργούνται στο εργαστήριο και εγχέονται στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης (στη μέση).
Στόχος να φθάσουν έως το σημείο του νωτιαίου μυελού που έχει υποστεί βλάβη και να την επιδιορθώσουν. Τα βλαστοκύτταρα είναι αρχέγονα κύτταρα τα οποία, υπό τις κατάλληλες συνθήκες, εξελίσσονται (διαφοροποιούνται) σε όλα τα είδη κυττάρων του ανθρώπινου σώματος.
Οι επιστήμονες που διεξάγουν την όλη έρευνα μόλις δημοσίευσαν τα ευρήματα της πρώτης διετίας της. Ωστόσο ο Chris Barr υποβλήθηκε στη θεραπεία πριν από έξι χρόνια και η πορεία της υγείας του είναι εκπληκτική.
Όπως δήλωσε μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό ABC, κάθε μέρα που περνάει κερδίζει λίγη ακόμα ανεξαρτησία. Αυξάνεται επίσης σιγά-σιγά η ταχύτητα με την οποία βαδίζει.
Ο κ. Barr είχε μείνει παράλυτος από τον λαιμό και κάτω το 2017, όταν τραυματίστηκε σοβαρά κάνοντας σέρφινγκ. Υποβλήθηκε σε εγχειρήσεις και φυσιοθεραπείες που του ξανάδωσαν κάποια σχετική κινητικότητα (χρειαζόταν 1 λεπτό για να διασχίσει 9 μέτρα). Οι γιατροί όμως του είπαν ότι δεν ανέμεναν περαιτέρω βελτίωση.
Ωστόσο μέσα σε 15 μήνες από τη θεραπεία με τα βλαστοκύτταρα, είχε ανακτήσει την αίσθηση των ποδιών του και μπορούσε να διασχίζει τα 9 μέτρα σε 23 δευτερόλεπτα. Σήμερα, τα διασχίζει σε 13 δευτερόλεπτα και νιώθει ευγνωμοσύνη που είναι όρθιος.
«Στην αρχή σκέφτηκα απλώς να δωρίσω το σώμα μου στην επιστήμη. Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα πίστευα ότι θα έχω τέτοια ανάρρωση», είπε. «Μπορώ να τρώω μόνος μου. Μπορώ να περπατάω. Μπορώ να εκτελώ καθημερινές, ανεξάρτητες δραστηριότητες».
Η νέα μελέτη
Τα νέα ευρήματα δημοσιεύονται στην επιστημονική επιθεώρηση Nature Communications. Στη μελέτη εντάχθηκαν 10 ασθενείς, ηλικίας 18 έως 65 ετών (μέση ηλικία: 35 έτη). Οι οκτώ είναι άνδρες.
Όλοι οι συμμετέχοντες εντάχθηκαν στη μελέτη 2-12 μήνες μετά τον τραυματισμό που τους προκάλεσε παράλυση. Η θεραπεία με τα βλαστοκύτταρα έγινε 8 έως 22 μήνες μετά τον τραυματισμό τους.
Έξι από τους ασθενείς είχαν υποστεί τραύμα στο νωτιαίο μυελό στο επίπεδο του αυχένα. Τέσσερις είχαν τραυματιστεί στο επίπεδο της θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.
Οι ασθενείς είχαν ποικίλου βαθμού παράλυση. Οι οκτώ ήταν εντελώς ακινητοποιημένοι και οι δύο είχαν διατηρήσει κάποια σχετική αίσθηση. Η παράλυσή τους είχε αξιολογηθεί με βάση μια ειδική κλίμακα 5 βαθμίδων. Η κλίμακα λέγεται AIS και βαθμολογεί από το Α (πλήρης παράλυση) έως το Ε (φυσιολογική κινητικότητα και λειτουργία).
Οι ασθενείς της παρούσας μελέτης είχαν βαθμολογία AIS A ή AIS Β όταν είχαν πρωτοτραυματιστεί. Επομένως είτε ήσαν εντελώς παράλυτοι, είτε είχαν μόνο κάποια αίσθηση χωρίς κινητικότητα, αντιστοίχως. Έως ότου γίνει η έγχυση των βλαστοκυττάρων:
- Οι πέντε είχαν βαθμολογία AIS A
- Οι δύο είχαν AIS Β
- Οι τρεις είχαν βαθμολογία AIS C (αίσθηση και κάποια κινητικότητα σε μερικές βασικές μυϊκές ομάδες)
Τα ευρήματα
Δύο χρόνια μετά τη θεραπεία με τα βλαστοκύτταρα, οι επτά από τους ασθενείς είχαν κατέβει βαθμολογία. Αυτό σημαίνει πως είχαν παρουσιάσει αύξηση της μυϊκής δύναμης και της αίσθησης στην ελαφρά αφή και στα τσιμπήματα.
Η βελτίωση αυτή «μεταφραζόταν» και σε βελτίωση της κινητικότητας για κάποιους από αυτούς. Ειδικότερα, από τους πλήρως παράλυτους ασθενείς (AIS A) οι δύο έγιναν AIS Β και ο τρίτος AIS C.
Αντίστοιχα, οι τέσσερις από τους πέντε ασθενείς που είχαν βαθμολογία AIS Β ή AIS C όταν έγινε η έγχυση, είχαν παρουσιάσει κάποια βελτίωση στην κινητικότητά τους ή/και στην αίσθηση.
«Τα ευρήματα αυτά μας δίνουν ελπίδα για το μέλλον», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Dr. Mohamad Bydon, νευροχειρουργός εξειδικευμένος στις σύνθετες εγχειρήσεις σπονδυλικής στήλης, και διευθυντής του Ιδρύματος Christopher Reeve.
Φωτογραφία: iStock