Το χρόνιο ροχαλητό είναι μια ισχυρή ένδειξη της άπνοιας ύπνου και πρέπει να αξιολογηθεί από εξειδικευμένο γιατρό. Βέβαια αυτό δε σημαίνει οτι όσοι ροχαλίζουν πάσχουν από τη διαταραχή.
Τα άτομα με άπνοια ύπνου στερούνται ποιοτικού ύπνου και εμφανίζουν μια ποικιλία από άλλα συμπτώματα, όπως δυσκολία συγκέντρωσης, κατάθλιψη, ευερεθιστότητα, σεξουαλική δυσλειτουργία, υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας, διαταραχές στη μνήμη και μαθησιακές δυσκολίες.
Αν αφεθεί χωρίς θεραπεία οι συνέπειες στην υγεία μπορεί να είναι σοβαρές, όπως αύξηση αρτηριακής πίεσης, καρδιακή προσβολή, συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, αρρυθμίες και εγκεφαλικό επεισόδιο.
Η άπνοια ύπνου είναι μία δυνητικά σοβαρή διαταραχή η οποία χαρακτηρίζεται από διακοπτόμενη αναπνοή κατά τη διάρκεια του ύπνου. Διακρίνεται σε αποφρακτική και κεντρική άπνοια με τον πρώτο τύπο να αφορά τις περισσότερες περιπτώσεις και με αυτόν θα ασχοληθούμε παρακάτω.
Περίπου το 6% των ενηλίκων πάσχει από αποφρακτική άπνοια, αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό εξ αυτών παραμένει αδιάγνωστο. Η διαταραχή εμφανίζεται πιο συχνά σε άντρες μέσης ηλικίας, που είναι παχύσαρκοι και καπνίζουν.
Οι υπερτροφικές αμυγδαλές, η εσοχή της κάτω γνάθου και η στενή δίοδος του στοματοφάρυγγα αποτελούν επιπλέον παράγοντες κινδύνου. Πρέπει να τονίσουμε οτι το σύνδρομο μπορεί να εμφανιστεί και σε παιδιά.
Συμβαίνει όταν οι μύες του λαιμού χαλαρώνουν με αποτέλεσμα ο αεραγωγός να στενεύει ή να κλείνει και να δυσκολεύεται συνεπώς η αναπνοή.
Κατά τη διάρκεια της υπνικής άπνοιας το ποσό του οξυγόνου που υπάρχει στο αίμα μειώνεται και η προσφορά του σε ζωτικά όργανα, όπως ο εγκέφαλος είναι ελλιπής.
Ο εγκέφαλος για να αντιμετωπίσει αυτή τη διαταραχή ξυπνάει τον ασθενή προκειμένου να ανοίξει εκ νέου ο αεραγωγός.
Αυτή η αφύπνιση είναι συνήθως τόσο σύντομη ώστε να μην τη θυμάται το άτομο.
Όμως το φαινόμενο αυτό μπορεί να παρατηρηθεί αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της νύχτας διαταράσσοντας έτσι το στάδιο του βαθύ ύπνου και την πλήρη ξεκούραση με αποτέλεσμα να παρατηρείται κόπωση και υπνηλία την ημέρα.
Η μικρής διάρκειας διακοπή της ανάσας δε γίνεται αντιληπτή από τον ασθενή, αλλά συνήθως από το άτομο που κοιμάται δίπλα του.
Για να διαπιστώσετε αν πάσχετε από το σύνδρομο θα πρέπει να επισκεφτείτε τον πνευμονολόγο σας.
Η διερεύνηση περιλαμβάνει τη νυχτερινή οξυμετρία (καταγραφή του οξυγόνου του αίματος κατά τη διάρκεια του ύπνου) και την μελέτη ύπνου.
(1)(6)(6)(23)(25)(1)(5)(30)(14).jpg)
Χριστίνα Ι. Μπουντούρη
Γενικός – Οικογενειακός Ιατρός