Πως αντιμετωπίζετε η γυναικεία ακράτεια ούρων;

Iatropedia
05 Ιανουαρίου 2015 | 09:00

Απασχολεί μια στις δέκα Ελληνίδες 40-65 ετών, αλλά λίγες τολμούν να το αναφέρουν και πολύ λιγότερες να επισκεφτούν το γιατρό. Οι αιτίες μπορεί να είναι πολλές, ενώ διαφέρει κατά περίπτωση και η θεραπεία. Διαβάστε στο επιστημονικό άρθρο που ακολουθεί πως να αντιμετωπίσετε την άβολη αυτή κατάσταση.

Ακράτεια ούρων ονομάζεται η οποιουδήποτε βαθμού απώλεια ούρων χωρίς τη θέληση του ασθενούς.

Τύποι Ακράτειας:

1. Ακράτεια προσπάθειας

Είναι η ακούσια απώλεια ούρων που συμβαίνει κατά την άσκηση, την προσπάθεια για άρση βάρους, το βήχα, φτάρνισμα, κ.α.

2. Επιτακτική ακράτεια

Είναι η ακούσια απώλεια ούρων που συνοδεύεται από , ή ακολουθεί την έντονη επιθυμία για ούρηση.

3. Μικτού τύπου ακράτεια

Χαρακτηρίζεται από συνδυασμό των δύο προηγούμενων τύπων.

4. Ολική ή συνεχής ακράτεια.

Είναι η συνεχής ακούσια απώλεια ούρων

5. Ακράτεια από υπερπλήρωση (παράδοξη ακράτεια, ψευδοακράτεια).

Είναι αποτέλεσμα της χρόνιας (ατελούς) επίσχεσης των ούρων, η οποία χαρακτηρίζεται από αυξημένο υπόλειμμα μετά την ούρηση που όταν υπερβεί τη λειτουργική χωρητικότητα της κύστης οδηγεί σε απώλεια ούρων.

Οι γυναίκες έχουν τριπλάσιες πιθανότητες να εμφανίσουν ακράτεια συγκριτικά με τους άντρες. Η πιθανότητα να εμφανιστεί ακράτεια αυξάνεται σημαντικά με την αύξηση της ηλικίας, χωρίς να θεωρείται φυσιολογική συνέπεια της ηλικίας.

Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 1 στις 10 γυναίκες 40-65 ετών και 3 στις 10 γυναίκες άνω των 65 ετών αντιμετωπίζουν το πρόβλημα αυτό.

Οι συχνότερες αιτίες είναι οι αλλαγές στην ανατομία του ουροποιητικού συστήματος, στους μυς που στηρίζουν τα όργανα, τα οποία είναι μέσα στη λεκάνη (το πυελικό έδαφος) ή βλάβη στα νεύρα που ελέγχουν τους μυς αυτούς.

Στις αλλαγές αυτές, μπορούν να συμβάλουν προηγούμενες εγκυμοσύνες, αφού το έμβρυο μεγαλώνει μέσα στην πύελο και πιέζει τα όργανα της κοιλιάς και της πυέλου. Κατά τον τοκετό, μαζί με τον κόλπο διατείνονται και οι μύες του πυελικού εδάφους και μπορεί να χαλαρώσουν.

Έτσι, αλλάζει η θέση της ουρήθρας, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις παρατηρείται και πτώση των οργάνων της πυέλου, η λεγόμενη πρόπτωση.

Γι’ αυτό και οι γυναίκες, τόσο κατά την εγκυμοσύνη όσο και αμέσως μετά τον τοκετό, πρέπει να ακολουθούν ειδικό πρόγραμμα ασκήσεων, με σκοπό την αποκατάσταση των μυών του πυελικού εδάφους και την πρόληψη της ακράτειας.

Την εγκράτεια των ούρων, επίσης, επηρεάζουν αρνητικά οι επιπτώσεις από τις ορμονικές αλλαγές που συμβαίνουν κατά την εμμηνόπαυση, αφού η έλλειψη οιστρογόνων ξηραίνει τον κόλπο, που χάνει σιγά σιγά την ελαστικότητά του με επιπτώσεις και στην υπερκείμενη ουρήθρα.

Τέλος, η παχυσαρκία, το κάπνισμα και ο χρόνιος βήχας ευνοούν την εμφάνιση ή επιδείνωση της ακράτειας.

Ακράτεια μπορεί να παρατηρηθεί και από βλάβη του σφιγκτήρα ή των νεύρων του, όπως συμβαίνει κάποιες φορές ύστερα από χειρουργικές επεμβάσεις στα όργανα της πυέλου, όπως η υστερεκτομή στις γυναίκες και η προστατεκτομή στους άντρες, αλλά και επεμβάσεις για καρκίνους της κύστης, του προστάτη και του εντέρου.

Επίσης, νευρολογικές παθήσεις ή τραύματα, όπως π.χ. σκλήρυνση κατά πλάκας, κακώσεις της σπονδυλικής στήλης και του νωτιαίου μυελού, παρκινσονικές διαταραχές, εγκεφαλικά επεισόδια, προκαλούν ακράτεια λόγω βλάβης των νεύρων της κύστης και του σφιγκτήρα.

Η αντιμετώπιση της ακράτειας είναι ανάλογη και με τον τύπο αυτής.Η διάγνωση συνήθως μπορεί να γίνει πολύ εύκολα με τη λήψη λεπτομερούς ιστορικού και την κλινική εξέταση , ενώ σε περιπτώσεις αμφιβολίας μπορεί να ζητηθεί από τον ουρολόγο ένας ουροδυναμικός έλεγχος.

Είναι μία εξέταση που έχει ως στόχο να μελετήσει με ακρίβεια τη λειτουργία της κύστης και της ουρήθρας, πραγματοποιώντας προσομοίωση της διαδικασίας πλήρωσης και κένωσης της ουροδόχου κύστης.

Γίνεται με τη βοήθεια ειδικής συσκευής που έχει τη δυνατότητα ταυτόχρονης καταγραφής πολλών παραμέτρων, όπως της ενδοκυστικής πίεσης (Pves), της ενδοκοιλιακής πίεσης (Pabd), της αμιγούς πίεσης του εξωτήρα (Pdet), και της ηλεκτρικής δραστηριότητας των μυών του πυελικού εδάφους (ηλεκτρομυογραφία, EMG).

Η θεραπεία της ακράτειας εξαρτάται από την μορφή αυτής και μπορεί να είναι συντηρητική (ασκήσεις πυελικού εδάφους-φυσικοθεραπεία-biofeedback , ρύθμιση ενυδάτωσηςούρησης , φαρμακευτική θεραπεία με αντιχολινεργικά) ή και χειρουργική (τοποθέτητηση ταινίας-slings , τεχνητού σφιγκτήρα)