Πως χτυπά η σκλήρυνση κατά πλάκας τους ενήλικες

Πότε πρέπει να αναζητήσουμε ιατρική συμβουλή ;

– Αν παρουσιάζουμε πόνο στο μάτι σε συνδυασμό με μείωση της όρασης ή αν χωρίςλόγο αρχίσουμε να βλέπουμε διπλά.

– Αν αισθανόμαστε σε κάποιο άκρο μούδιασμα ή αν έχουμε χάσει την αίσθηση τουθερμού-ψυχρού σε κάποιο άκρο ή άκρα.

– Αν αισθανόμαστε ζάλη και έχουμε αίσθημα περιστροφής του περιβάλλοντος(ίλιγγος) με αστάθεια.

– Αν έχουμε εστιασμένη αδυναμία σε χέρι (π.χ. δεν μπορούμε να κρατήσουμεπράγματα) ή πόδι (π.χ. δεν μπορούμε να ανεβούμε σκάλες).

– Αν έχουμε δυσκολία στην ομιλία.

– Αν δεν μπορούμε να ελέγξουμε τη λειτουργία του εντέρου και της ουροδόχουκύστης.

Υπάρχουν διάφορες μορφές Σ.Κ.Π.?

Ο νευρολόγος θα σας πει ποια από τις 4 βασικές μορφές της νόσου έχετε ανδιαγνωσθείτε με Σ.Κ.Π. Αυτές είναι:

– Η μορφή των εξάρσεων και υφέσεων (relapsing-remitting), που σημαίνει ότι γιαένα τουλάχιστον διάστημα τα συμπτώματα έρχονται και φεύγουν. Μεταξύ των

επεισοδίων αυτών (ώσεις) που διαρκούν ημέρες ή εβδομάδες, τα άτομα αισθάνονταιφυσιολογικά.

– Η δευτερογενώς προϊούσα μορφή (secondary progressive), που σημαίνει ότι τα

συμπτώματα που αρχικά ερχόντουσαν και έφευγαν, τώρα σταθερά χειροτερεύουν.

– Η πρωτοπαθώς προϊούσα μορφή (primary progressive), που σημαίνει ότι τασυμπτώματα εξελίσσονται από την αρχή.

Η προϊούσα με εξάρσεις μορφή (progressive relapsing) όπου έχουμε σταδιακήεπιδείνωση από την αρχή με ενδιάμεσες ώσεις της νόσου.

Υπάρχει εξέταση που θέτει τη διάγνωση σήμερα?

Η απάντηση είναι όχι, υπό την έννοια ότι μέχρι σήμερα δεν έχουμε ανακαλύψεικάποιον αιματολογικό ή άλλο δείκτη (biomarker) που να βάζει τη σφραγίδα τηςδιάγνωσης. Ωστόσο η διάγνωση τίθεται με μεγάλη ακρίβεια από τους ειδικούςνευρολόγους με τον συνδυασμό των κλινικών ευρημάτων-ιστορικού του ασθενούςκαι των ευρημάτων στη μαγνητική τομογραφία (MRI) του εγκεφάλου και τουνωτιαίου μυελού.

Υπάρχει θεραπεία ?

Τα κλινικά επεισόδια, οι λεγόμενες ώσεις της Σ.Κ.Π. πρέπει να αντιμετωπίζονται μεενδοφλέβια χορήγηση κορτιζόνης στο νοσοκομείο για μερικές ημέρες.

Από εκεί και πέρα για την πρόληψη των υποτροπών και τη σταθεροποίηση της νόσου

σε βάθος χρόνου έχουμε στα χέρια μας τους λεγόμενους ανοσοτροποποιητικούς

παράγοντες (disease modifying agents) όπως οι ιντερφερόνες, το glatiramer acetate,

το fingolimod, τα μονοκλωνικά αντισώματα και άλλα. Τα φάρμακα αυτά δεν είναι

όλα για όλες τις μορφές της νόσου και για όλους τους ασθενείς και πρέπει να

χορηγούνται με κριτήρια (guidelines) από καλά εκπαιδευμένους και ενημερωμένους

νευρολόγους.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΣΜΙΔΗΣ M.D.

ΝΕΥΡΟΛΟΓΟΣ

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΑΘΗΝΩΝ