Πως »χτυπιέται» ο πονοκέφαλος;

Iatropedia
26 Σεπτεμβρίου 2014 | 06:00

Η ημικρανία απασχολεί έναν στους δέκα Έλληνες, συχνότερα νέες γυναίκες, και εκδηλώνεται με κρίσεις δυνατού πόνοκεφάλου που οδηγούν σε μειωμένη απόδοση ή και σε αδυναμία να επιτελεστούν οι καθημερινές δραστηριότητες, στην οικογένεια ή στην εργασία. Πως μπορεί να αντιμετωπισθεί ο πονοκέφαλος; Ποιοι παράγοντες ενοχοποιούνται γαι την εμφάνιση του; Απαντήσεις στο επιστημονικό άρθρο, που ακολουθεί.

Του Μιχαήλ Βικελή, Νευρολόγου, MSc in Headache Medicine, Δρ. Πανεπιστημίου Αθηνών

Ωστόσο, ακόμη και σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι με ημικρανία υποφέρουν σιωπηλά, χωρίς να λαμβάνουν την καλύτερη δυνατή θεραπεία, συνήθως γιατί πιστεύουν την παλιά άποψη πως «δεν μπορεί να γίνει κάτι για τις ημικρανίες», άποψη που με βάση την εξέλιξη της επιστήμης της νευρολογίας, έχει πια πλήρως καταρριφθεί.

Αν και πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι ημικρανία σημαίνει «πονοκέφαλος στο μισό κεφάλι», αυτό δεν είναι απαραίτητο. Πραγματικά, τις περισσότερες φορές, ο πόνος στην ημικρανία εντοπίζεται στο μισό του κεφαλιού:

συχνά στην περιοχή πίσω από το ένα μάτι και τον κρόταφο, αλλά μπορεί επίσης να βρίσκεται μόνο στην κορυφή του κεφαλιού, ακόμα και μόνο στο πίσω μέρος του κεφαλιού ή και στον αυχένα.

Ωστόσο, δεν είναι καθόλου σπάνιο ο πόνος στην ημικρανία να υπάρχει σε ολόκληρο το κεφάλι. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν ημικρανία έχουν παρατηρήσει ότι ο πόνος αλλάζει εντόπιση από κρίση σε κρίση. Δηλαδή, μπορεί τη μία φορά να εντοπίζεται στο δεξιό μισό του κεφαλιού και την επόμενη φορά στο αριστερό. Αυτό είναι ένα τυπικό χαρακτηριστικό της ημικρανίας.

Ο πόνος στην ημικρανία είναι πόνος ιδιαίτερα δυνατός και συνοδεύεται από μία σειρά άλλων συμπτωμάτων, όπως το ότι ο άνθρωπος που έχει ημικρανία δεν μπορεί να ανεχθεί το φως, τους έντονους ήχους, τις μυρωδιές και επίσης ότι μπορεί να έχει τάση για εμετό ή και να κάνει εμετούς. Η κάθε κρίση ημικρανίας μπορεί να διαρκεί από λίγες ώρες ως και 2-3 ή και περισσότερες ημέρες, μέχρι να υφεθεί.

Μετά από κάποιο διάστημα η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται, καθώς η κρίση επανέρχεται (σε κάποιους ανθρώπους μετά από αρκετούς μήνες, ενώ σε κάποιους μετά από λίγες ημέρες).

Ως αποτέλεσμα του πόνου αλλά και των υπολοίπων συμπτωμάτων, ο άνθρωπος που έχει ημικρανία δεν μπορεί να έχει φυσιολογική δραστηριότητα την ώρα της κρίσης, ενώ μπορεί να φτάνει σε ανάγκη για κατάκλιση σε ένα σκοτεινό δωμάτιο.

Πέρα όμως από αυτό, οι άνθρωποι με ημικρανία συχνά ζουν με την αγωνία του πότε θα έρθει η επόμενη κρίση, και η ποιότητα της ζωής τους επηρεάζεται ακόμη και τις ημέρες του μήνα που δεν πονούν.

Η φαρμακευτική θεραπεία στην ημικρανία είναι στην εποχή μας ιδιαίτερα αποτελεσματική και περιλαμβάνει παυσίπονα, ειδικά αντιημικρανικά φάρμακα, και, ενδεχομένως, ειδική προφυλακτική αγωγή.

Μπορεί να μην είναι δυνατόν, ακόμη, να εξαλειφθούν οι κρίσεις, αλλά είναι εφικτή τόσο η μείωση της συχνότητας τους, όσο και το «σταμάτημα» τους, ώστε να μην επηρεάζουν τη λειτουργικότητα.