Πως να »φτιάξω» το ισχίο μου: Νέα μέθοδος

Iatropedia
01 Οκτωβρίου 2014 | 06:00

Ένα από τα πιο συχνά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν κυρίως τα άτομα της τρίτης ηλικίας είναι οι φθορές των αρθρώσεων τόσο στο ισχίο όσο και στο γόνατο. Μάλιστα σε προχωρημένα στάδια ο πόνος είναι αφόρητος, δε σταματά ούτε τη νύχτα ούτε σε κατάσταση ηρεμίας και ο ασθενής καθηλώνεται στο κρεβάτι. Διαβάστε στο επιστημονικό άρθρο πως μπορεί να γίνει καινούργιο το ισχίο χάρη σε μια νέα μέθοδο.

Του Νικόλαου Γρανίτσα

Χειρουργού Ορθοπαιδικού

Στην ακτινογραφία φαίνεται η απώλεια της σφαιρικότητος της κεφαλής του ισχίου

Το ισχίο, είναι η άρθρωση που ο μηρός ενώνεται με την λεκάνη.

Το άνω μέρος του μηρού, είναι σφαιρικό και η υποδοχή του στην λεκάνη λέγεται κοτιλ.

Στις ακτινογραφίες φαίνεται μια μαύρη ζώνη μεταξύ κεφαλής και κοτύλης. Αυτός είναι ο χόνδρος που επιτρέπει την ομαλή κίνηση της αρθρώσεως. Στις φθαρμένες αρθρώσεις, αυτή η ζώνη εξαφανίζεται και πολλές φορές παρατηρούμε απώλεια της σφαιρικότητας της κεφαλής.

ΕΙΔΗ ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΩΝ

Σε αντίθεση με το γόνατο που είναι πολύπλοκη άρθρωση, στο ισχίο η κίνηση είναι απλή. Η κεφαλή κινείται σφαιρικά μέσα στην κοτύλη.

Το χειρουργείο συνίσταται, στην αφαίρεση της κεφαλής, τοποθέτηση μεταλλικής και δημιουργίας νέας επιφανείας στην κοτύλη, δηλαδή τής επιφανείας της λεκάνης, μέσα στην οποία κινείται.

Υπάρχει μεγάλη ποικιλία μοσχευμάτων του μηριαίου, αλλά έχουν ευθύ στειλεό, άλλα κυρτό, άλλα τριγωνικό σώμα ή κολλάρο.

Σημασία έχει ο χειρουργός να εμπιστεύεται την κατασκευάστρια εταιρεία και να τοποθέτηση σωστά το μόσχευμα.

Ως προς την κοτύλη, υπάρχουν δύο κατηγορίες – οι πλαστικές, που στερεώνονται στο κόκκαλο με τσιμέντο και αυτές που σταθεροποιούνται βιδώνοντας ή σφηνώνοντας τις. Ο χειρουργός μεταχειρίζεται το είδος που ταιριάζει καλύτερα ανατομικά. Σημασία έχει ο καλός προσανατολισμός, και καλή εφαρμογή.

ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΗ

Για πολλά έτη, η προσπέλαση στην άρθρωση του ισχίου, ήταν οπισθία. Πολλές φορές, ηταν πλαγία με διατομή του τροχαντήρα και επανακαθήλωσή του στο τέλος της επεμβάσεως. Αυτή η συγκεκριμένη μέθοδος έχει πλέον εγκαταλειφθεί λόγω πολλών επιπλοκών. Η οπισθία προσπέλαση είναι πολύ διαδεδομένη ακόμη και σήμερα στην Ελλάδα.

Το μειονέκτημα της είναι η εξαιρετικά μεγάλη τομή και η διατομή και επανεκαθήλωση των μυών.

Μετεγχειριτικά για μεγάλο χρονικό διάστημα ο ασθενής δεν μπορεί να καθίσει στην τουαλέτα ή σε βαθύ κάθισμα λόγο κινδύνου εξαρθρώσεως του ισχίου. Στην Αγγλία η κατ’ εξοχήν προσπέλαση στο ισχίο είναι η πλαγιοπροσθία.

Πρόκειται για μία μικρής τομής προσπέλαση, με την οποία το χειρουργείο ολοκληρώνεται σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ο ασθενής μπορεί να καθίσει σε βαθύ κάθισμα δίχως να φοβάται πιθανόν εξαρθημα του ισχίου και έχει γρήγορη αποκατάσταση.

Αυτή την μέθοδο έχουμε μεταχειριστεί για πάρα πολλά χρόνια και από αυτήν προέρχεται και η ALMIS που μερικοί χειρουργοί σήμερα εφαρμόζουν.

Η ΝΕΑ ΜΕΘΟΔΟΣ

Σήμερα, εμείς, μεταχειριζόμαστε την προσθία προσπέλαση, την τεχνική AMIS. Αυτή η μέθοδος είναι η μοναδική που δεν χρειάζεται να κόψεις μυς. Η προσπέλαση στο ισχίο γίνεται ανάμεσα από τους μυς.

Παρέχει μεγάλη σταθερότητα στο μόσχευμα γιατί επανασυρράπτεται ο θύλακος του ισχίου. Δεν υπάρχει απώλεια αίματος και ο ασθενής σε τρείς μέρες μπορεί να επιστρέψει σπίτι του. Το μειονέκτημα της είναι ότι ο χειρουργός χρειάζεται ειδικό εξοπλισμό κατά διάρκεια του χειρουργείου.

Επίσης, ορισμένα παχύσαρκα άτομα δεν μπορούν να χειρουργηθούν με αυτή τη μέθοδο.

Μετεγχειρητικά ο ασθενής μπορεί να βαδίσει είτε με πλήρη φόρτιση στο χειρουργημένο πόδι, είτε με μερική, αναλόγως του υλικού που έχει χρησιμοποιηθεί.