Πόσο ασφαλής είναι η γέννα στο σπίτι;

Iatropedia
26 Μαρτίου 2013 | 06:00

Παλαιά χαριτολογώντας, έλεγαν ότι οι γυναίκες γεννάνε την ώρα που μαζεύουν τις ελιές και την επόμενη μέρα πάνε πάλι στα χωράφια. Φυσικά αυτό άλλαξε και πλέον όλες οι γυναίκες γεννούν σε μαιευτήρια, δημόσια ή ιδιωτικά. Τα τελευταία χρόνια κυρίως στις ΗΠΑ, έχει γίνει μόδα, οι γυναίκες να γεννούν στο σπίτι τους. Μια μόδα που πέρασε και στην Ευρώπη και την Ελλάδα και μάλιστα με τα νέα μέτρα του ΕΟΠΠΥ πολλές γυναίκες θα υποχρεωθούν, χωρίς να το επιλέξουν, να βιώσουν την εμπειρία του τοκετού στο σπίτι. Είναι όμως ασφαλές και πόσο για μια γυναίκα να γεννήσει στο σπίτι; και ποιες είναι οι προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο. Στο επιστημονικό άρθρο που θα διαβάσετε θα ενημερωθείτε πλήρως για το τι είναι η γέννα στο σπίτι, πως γίνεται και πότε δεν πρέπει να γίνεται.

Της Μάχης Τράκα Γυναικολόγου

Τα προηγούμενα χρόνια κάποιες εγκυμονούσες επέλεγαν οικειοθελώς να γεννήσουν στο σπίτι. Η επιλογή αυτή γινόταν κυρίως για ψυχολογικούς λόγους. Θεωρείτο ότι ο τοκετός είναι κάτι που αφορά αποκλειστικά το ζευγάρι, γι' αυτό και θέλει να τον ''ζήσει'' στην γνώριμη ζεστασιά του σπιτιού του.Το ερώτημα που τίθεται…

είναι ασφαλές για την γυναίκα και το μωρό της να γεννά στο σπίτι;

Οι υποστηρικτές αυτής της επιλογής προτάσσουν δυο βασικά επιχειρήματα.

Πρώτον, οι γυναίκες από την αρχαιότητα γεννούσαν στα χωράφια, στα σπίτια , και οπουδήποτε τους άρχιζαν οι ωδίνες.

Ωστόσο εκείνες τις εποχές η γυναίκα γεννούσε πολύ περισσότερα παιδιά από ότι η γυναίκα των σύγχρονων κοινωνιών. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι στην αρχαία Ελλάδα γεννιόταν από κάθε γυναίκα παιδία σε μέσο όρο.

Πόσα απ' αυτά τα παιδιά δυστυχώς είχαν πεθάνει στον τοκετό και πόσες μητέρες επίσης…. Απο εκεί, άλλωστε, μας έμεινε και η ρύση ¨η έγκυος έχει το ένα πόδι στον τάφο¨.

Δεύτερον, στις προηγμένες κοινωνίες του δυτικού κόσμου πολλές μητέρες επιλέγουν τον τοκετό στην θαλπωρή του σπιτιού τους.

Όμως σε αυτές της χώρες υπάρχει η δυνατότητα άμεσης και ταχείας μεταφοράς της επιτόκου στο πλησιέστερο οργανωμένο μαιευτήριο, σε περίπτωση που υπάρξουν επιπλοκές κατά την διάρκεια της διαδικασίας του τοκετού, καθώς και άμεση διασύνδεση της εκπαιδευμένης μαίας με το μαιευτήριο.

Στην απόφαση μιας εγκύου να γεννήσει στο σπίτι, ο ιατρός της οφείλει να προβλέψει όλες τις δυνητικές επιπλοκές που μπορεί να παρουσιαστούν κατά τον τοκετό.

Στις παρακάτω περιπτώσεις ΔΕΝ θα πρέπει να επιχειρείται ο τοκετός στο σπίτι:

– Σε πρόωρους τοκετούς, καθότι το νεογνό απαιτεί άμεση ιατρική φροντίδα

– Σε έμβρυα με ανώμαλη προβολή (όπου το έμβρυο προβάλει είτε με τα πόδια είτε εγκάρσια κλπ)

– Σε γυναίκες που έχουν υποβληθεί στο παρελθόν σε καισαρική τομή

– Σε υπερτασικές γυναίκες

– Σε γυναίκες με διαβήτη

– Σε πολύδυμες εγκυμοσύνες

– Σε γυναίκες με μη φυσιολογική θέση του πλακούντα στην μήτρα

– Σε γυναικες με υψηλή μυωπία

Αφότου αποκλεισθούν όλες οι προβλέψιμες επιπλοκές από τον μαιευτήρα, θα πρέπει να έχει εξασφαλίστει η άμεση και ταχεία μεταφορά της εγκύου στο πλησιέστερο μαιευτήριο, στην περίπτωση που η διαδικασία του τοκετού δεν εξελιχθεί ομαλά.

Σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και η μεταφορά από την αίθουσα τοκετών στην αίθουσα του χειρουργείου φαίνεται αιώνας στον ιατρό και ας διαρκεί ελάχιστα λεπτά, καθότι εγκυμονεί ο κίνδυνος της υποξίας του εμβρύου και είναι αναγκαίο να γίνει τάχιστα ο τοκετός με καισαρική τομή. Πόσες φορές δεν έχει συμβεί αυτό στον κάθε συνάδελφο γυναικολόγο στην επαγγελματική του ζωή?

Αναλογιστείτε λοιπόν να πρέπει να μεταφερθεί η έγκυος από το σπίτι στο πλησιέστερο νοσοκομείο… και να βρίσκεστε σε μποτιλιάρισμα σε κεντική αρτηρία της πόλης…

Ορισμένοι ενδεχομένως να σκεφτούν “μα πόσες φορές θα συμβεί κάτι τέτοιο?”

Στατιστικά και 1 στο εκατομύριο να ειναι η πιθανότητα αυτή, εαν συμβεί στο δικό σου τοκετό ανάγεται σε 100%.

Η περιγεννητική θνησιμότητα στην Ελλάδα είναι απο τις μικρότερες σε ολόκληρη την Ευρώπη, ίδια με της Αγγλίας, της Ολλανδίας και της Δανίας.

Εφόσον στην χώρα μας εκλείπουν οι αντιστοίχες (με τις χώρες τις Δυτικής Ευρώπης που στηρίζουν τον τοκετό στο σπίτι) υποδομές εκπαίδευσης και οργάνωσης για αυτού του είδους τον τοκετό, είναι πιθανή έως και βέβαιη η αύξηση των ποσοστών της περιγεννητικής θνητότητας και νοσηρότητας. Γι' αυτό λοιπόν δεν υπάρχει λόγος να αυξήσουμε τα ποσοστά των επιπλοκών στον τοκετό!!

Η περινεοτομία αποτελεί ένα επιπλέον πρόβλημα που ανακύπτει κατά τον τοκετό στο σπίτι. Ως περινεοτομία ορίζεται η τομή στην περιοχή ανάμεσα στο αιδοίο και στον πρωκτό που αποσκοπεί στην διάνοιξη της διαμέτρου του γυναικείου κόλπου προκειμένου να διέλθει το νεογνό δίχως να συμβεί ανώμαλος τραυματισμός της περιοχής. Δηλαδή η διάμετρος το κεφαλιού του εμβρύου είναι περίπου 10 εκατοστά ενώ ο γυναικείος κόλπος τις περισσότερες φορές στενότερος επομένως δεν δύναται να εξέλθει το έμβρυο χωρίς να συμβεί τραυματισμός. Αν αφεθεί χωρίς περινεοτομή η γυναίκα κινδυνεύει να υποστεί μεγάλες ρήξεις στον σφιγκτήρα ίσως και στο έντερο, με μετέπειτα συρίγγια, ορθοκυστεοκήλες που οδηγούν σε ακράτεια σε μεγαλύτερες ηλικίες.

Ένα επιπρόσθετο, αλλά ήσσονος σημασίας πρόβλημα, είναι τα μολυσματικά απόβλητα μετά τον τοκετό. Τα απόβλητα αυτά πχ. πλακούντας, υμένες και όποιο άλλο βιολογικό υλικό πρέπει να συλλέγονται ώστε να παραδίδονται σε κάποιο εξειδικευμένο κέντρο συλλογής μολυσματικών αποβλήτων και φυσικά απαγορεύεται να πεταχτούν στον κοινό κάδο απορριμάτων μιάς και αυτό αποτελεί σοβαρό ηθικό και νομικό παράπτωμα.

Εν κατακλείδι, η κάθε γυναίκα θα πρέπει να είναι σε θέση να αποφασίζει αυτοβούλως τον τόπο και τον τρόπο τοκετού της. Και όχι να εξαναγκάζεται για καθαρά οικονομικούς λόγους να προβεί σε ενέργειες και αποφάσεις που ενδέχεται να στοιχίσουν στην πορεία της υγείας της ίδιας αλλά και του νεογνού της.