Οι άνδρες με στυτική δυσλειτουργία ίσως πρέπει να βάλουν την συστηματική, αεροβική άσκηση στη ζωή τους. Νέα ανάλυση αποκαλύπτει ότι είναι εξίσου αποτελεσματική με τα ειδικά χάπια για την αντιμετώπισή της.
Ακόμα και 30 λεπτά περπάτημα με γρήγορο βήμα ή ποδηλασία, επί τρεις φορές την εβδομάδα, παρέχουν τα ίδια οφέλη με τα φάρμακα. Μάλιστα ωφελούνται τόσο οι άνδρες με ήπια ή μέτρια στυτική δυσλειτουργία, όσο και με σοβαρή – ανεξαρτήτως σωματικού βάρους, υγείας και προηγούμενων θεραπειών για την δυσλειτουργία. Το μεγαλύτερο όφελος, δε, αποκομίζουν οι πάσχοντες από σοβαρές δυσκολίες στην στύση.
Όπως αναφέρει ο χειρουργός ανδρολόγος ουρολόγος δρ Αναστάσιος Λιβάνιος, όσο οι άνδρες μεγαλώνουν, η στυτική λειτουργία φθίνει. Τα αίτια μπορεί να είναι ψυχολογικά, οργανικά ή να σχετίζονται με τον τρόπο ζωής. Στα οργανικά αίτια συμπεριλαμβάνονται:
- Βλάβες στο αγγειακό σύστημα, όπως η αθηροσκλήρωση
- Χαμηλή τεστοστερόνη
- Αρτηριακή υπέρταση
- Νόσος Peyronie
- Πολλαπλή σκλήρυνση
- Νόσος Πάρκινσον
- Τραυματισμοί και χειρουργικές επεμβάσεις που επηρέασαν την περιοχή της πυέλου
- Η ύπαρξη καρκίνου
Καθημερινές συνήθειες, όπως το κάπνισμα, το αλκοόλ και ο ελλιπής ύπνος, επίσης είναι πιθανόν να οδηγήσουν σε στυτική δυσλειτουργία.
«Για κάποιους ασθενείς η επιδείνωση της στυτικής λειτουργίας είναι προάγγελος νοσημάτων που δεν έχουν ακόμα εκδηλωθεί. Γι’ αυτό τον λόγο οι άνδρες που δεν είναι ικανοποιημένοι από τη στύση τους, πρέπει να απευθύνονται στον ειδικό για την εξακρίβωση της αιτίας», τονίζει ο δρ Λιβάνιος.
Η έγκαιρη διάγνωση θα επιτρέψει την άμεση έναρξη της ενδεδειγμένης αγωγής, που θα βελτιώσει όχι μόνο τη συγκεκριμένη πάθηση αλλά και τη συνολική υγεία τους, προσθέτει.
Ο ρόλος της ψυχολογίας
Η ψυχολογία είναι καταλυτικός παράγοντας για την επίτευξη ικανοποιητικής στύσης. Η αμηχανία, το στρες και η κατάθλιψη οδηγούν συχνά στη στυτική δυσλειτουργία.
Ακόμα, όμως, και στους ασθενείς με οργανικά αίτια, το άγχος και η κατάθλιψη που αυτά συχνά επιφέρουν, προκαλεί ακόμα περισσότερες δυσκολίες στις σεξουαλικές σχέσεις τους.
Έχοντας ως δεδομένο ότι η στυτική λειτουργία σχετίζεται με την καρδιαγγειακή υγεία και ότι η άσκηση την προάγει, Αμερικανοί ερευνητές διεξήγαγαν ανασκόπηση 11 προγενέστερων μελετών. Στόχος τους ήταν να διαπιστώσουν εάν η άσκηση είναι εξίσου ωφέλιμη για τη στυτική δυσλειτουργία, που όπως προαναφέρθηκε συχνά έχει αγγειακά αίτια.
Τα ευρήματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν στην ιατρική επιθεώρηση The Journal of Sexual Medicine. Όπως γράφουν οι επιστήμονες, στις 11 μελέτες είχαν συμμετάσχει συνολικώς 1.147 εθελοντές.
Οι 636 από αυτούς συνήθως γυμνάζονταν για 30-60 λεπτά, τρεις έως πέντε φορές την εβδομάδα. Οι υπόλοιποι 511 δεν γυμνάζονταν συστηματικά (αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου με την οποία συγκρίθηκαν όσοι γυμνάζονταν).
Σε κάθε μελέτη, το τουλάχιστον 35% των συμμετεχόντων έπασχε από στυτική δυσλειτουργία.
Τα νέα ευρήματα
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσο πιο σοβαρή ήταν η δυσλειτουργία, τόσο περισσότερο βοηθούσε η αεροβική άσκηση. Σε μια κλίμακα από το 6 έως το 30, οι άνδρες με τη σοβαρότερη στυτική δυσλειτουργία που ασκούνταν, ανέφεραν βελτίωση κατά 5 μονάδες. Όσοι είχαν ήπια και μέτρια δυσλειτουργία είδαν βελτίωση κατά 2 και 3 μονάδες, αντίστοιχα.
Για να γίνει αντιληπτό πόσο σημαντική ήταν η βελτίωση αρκεί να συγκριθεί με εκείνη που επιτυγχάνουν τα φάρμακα. Οι αναστολείς της φωσφοδιεστεράσης-5 (όπως η σιλδεναφίλη ή η ταδαλαφίλη) βελτιώνουν τη στύση κατά 4-8 μονάδες. Αντίστοιχα, η θεραπεία υποκατάστασης τεστοστερόνης την βελτιώνει κατά 2 μονάδες.
Τα αποτελέσματα αυτά ήταν εν πολλοίς αναμενόμενα, διότι η τακτική αεροβική άσκηση βελτιώνει:
- Τη χοληστερόλη
- Την αρτηριακή πίεση
- Το σάκχαρο αίματος
- Το σωματικό βάρος
Όλοι αυτοί οι παράγοντες επηρεάζουν αρνητικά τόσο την καρδιαγγειακή υγεία όσο και τη στυτική λειτουργία. Ωστόσο, οι μηχανισμοί μέσω των οποίων επέρχεται η βελτίωση της στυτικής λειτουργίας δεν περιορίζεται σε αυτούς. Περιλαμβάνει και άλλους, μεταξύ των οποίων είναι η μείωση του οξειδωτικού στρες και της φλεγμονής.
«Υπάρχουν πολλές θεραπευτικές επιλογές για την αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας. Στη φαρέτρα των αγωγών που δίδονται για την αντιμετώπισή της περιλαμβάνονται φάρμακα, κρουστικά κύματα, συστήματα δημιουργίας αρνητικής πίεσης (αντλίες κενού), ενέσεων στο πέος και χειρουργικές επεμβάσεις, τα οποία μπορεί να συνδυαστούν με αγωγές για την αντιμετώπιση της αιτίας που την προκαλεί (π.χ. αντιυπερτασικά, αντιδιαβητικά φάρμακα κ.λπ)», επισημαίνει ο δρ Λιβάνιος.
Η νέα μελέτη προσθέτει άλλη μια φυσική επιλογή για τη βελτίωση της στυτικής δυσλειτουργίας, προσθέτει. «Είναι αποδεδειγμένα αποτελεσματική προσέγγιση, χωρίς να ενέχει κινδύνους παρενεργειών. Είναι δε προσιτή και γι’ αυτό πρέπει να συνιστάται σε όλους τους ασθενείς, ανεξάρτητα εάν ακολουθούν και άλλη θεραπευτική αγωγή γι’ αυτήν», καταλήγει.
Φωτογραφία: iStock