Θυρεοειδής: Πότε και γιατί βλάπτει την καρδιά;

Του Θανάση Πατσιαλά

Καρδιολόγου

Τα επίπεδα της TSH αυξάνονται ομοιόμορφα (>5 μIU/mL) σε ασθενείς με πρωτοπαθή υποθυρεοειδισμό και αντίστροφα είναι χαμηλά (<0,01-0,001 μIU/mL) στον υπερθυρεοειδισμό. Οι αυτοάνοσες θυρεοειδικές παθήσεις (Hashimoto και Graves) μπορούν να διαγνωστούν περαιτέρω με τη χρήση ορολογικών μετρήσεων αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων, όπως η αντιθυρεοειδική υπεροξειδάση και τα αντισώματα κατά της θυρεοσφαιρίνης.

Τα κύρια συμπτώματα του Υπερθυρεοειδισμού είναι: αίσθημα παλμών, ταχυκαρδία (90-130 παλμοί/λεπτό), κολπική μαρμαρυγή (14% αυξανόμενο ποσοστό με την ηλικία), μειωμένη αντοχή στη κόπωση, δύσπνοια, θωρακικός πόνος με χαρακτήρες στηθάγχης (κυρίως σε θυρεοτοξίκωση), συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια (δύσπνοια στη κόπωση, ορθόπνοια στη κατάκλιση, παροξυντική νυχτερινή δύσπνοια και περιφερικό οίδημα). Ο Υποθυρεοειδισμός χαρακτηρίζεται από πιο ήπια καρδιαγγειακά ευρήματα. Αυτά είναι μια ήπια βραδυκαρδία (~50 παλμούς/λεπτό), διαστολική υπέρταση, χαμηλή πίεση παλμού. Αξίζει να σημειωθεί επίσης η αύξηση της ολικής χοληστερόλης, της LDL-χοληστερόλης, της απολιποπρωτείνης Β και της CPK.

Η θεραπεία των λειτουργικών διαταραχών του ΘΑ είναι σχετικά εύκολη με θεραπεία υποκατάστασης ή ραδιενεργό Ιώδιο-131, κατά περίπτωση, με άμεση βελτίωση και των καρδιαγγειακών εκδηλώσεων. Αξίζει να πούμε δύο λόγια για την αμιωδαρόνη (ANGORON), ένας πλούσιος σε ιώδιο (30% στο κατά βάρος περιεχόμενό του) αντιαρρυθμικός παράγοντας ευρέως χρησιμοποιούμενος με καλά αποτελέσματα σε αρκετούς τύπους αρρυθμιών, τόσο των κόλπων όσο και των κοιλιών. Η κύρια διαταραχή που προκαλεί στους ασθενείς που είναι σε χρόνια θεραπεία με το ANGORON είναι η πρόκληση υποθυρεοειδισμού (αύξηση της TSH). Γι’ αυτό οι παραπάνω ασθενείς θα πρέπει να ελέγχουν την TSH κάθε 3 μήνες, ανεξάρτητα από τη δόση του ANGORON που λαμβάνουν.

Πατσιαλάς Θανάσης

Καρδιολόγος

http://www.patsialas.gr/