Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι όσοι καταναλώνουν πολλή καφεΐνη, είναι λιγότερο πιθανό να αναπτύξουν Πάρκινσον, όμως η νέα έρευνα δείχνει ότι ο καφές και η καφεΐνη γενικότερα μπορεί να αμβλύνει την κινητική δυσλειτουργία σε όσους ήδη πάσχουν από τη νόσο.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Ρόναλντ Ποστούμα του Τμήματος Νευρολογίας του πανεπιστημίου ΜακΓκιλ και του Γενικού Νοσοκομείου του Μόντρεαλ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο ιατρικό περιοδικό «Neurology» της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας, μελέτησαν 61 ασθενείς με Πάρκινσον, στους οποίους χορήγησαν είτε χάπια καφεΐνης (100 μιλιγκράμ), είτε εικονικά χάπια (πλασέμπο), δύο φορές τη μέρα επί τρεις εβδομάδες, ενώ στη συνέχεια αύξησαν τη δόση σε 200 μιλιγκράμ δύο φορές ημερησίως για άλλες τρεις εβδομάδες. Η δοσολογία αυτή αντιστοιχεί σε δύο έως τέσσερα φλιτζάνια καφέ τη μέρα.
Μετά από τις έξι συνολικά εβδομάδες, οι μισοί ασθενείς που είχαν πάρει την καφεΐνη, εμφάνιζαν κατά μέσον όρο μία βελτίωση της τάξης του 5% στα κινητικά συμπτώματα της νόσου σε σχέση με όσους είχαν απλώς, εν αγνοία τους, πάρει τα χάπια- πλασέμπο χωρίς καφεΐνη. Όσοι είχαν πάρει την καφεΐνη, είχαν ειδικότερα μία βελτίωση κατά 3% στην ταχύτητα των κινήσεών τους και στον βαθμό ακαμψίας σε σχέση με τη δεύτερη ομάδα που είχαν κάνει την εικονική θεραπεία.
Για «μια μέτρα βελτίωση, που ίσως όμως είναι αρκετή για να κάνει καλό στους ασθενείς», έκανε λόγο ο Ποστούμα, ο οποίος πρόσθεσε ότι μία προληπτική κατανάλωση καφέ που θα παρείχε οφέλη της τάξης του 5%, θα καθυστερούσε τα κινητικά συμπτώματα της νόσου Πάρκινσον μόνο κατά έξι μήνες περίπου.
Από την άλλη, η λήψη της καφεΐνης δεν φάνηκε να βελτιώνει την υπνηλία των ασθενών στη διάρκεια της μέρας, ούτε γενικότερα την ποιότητα της ζωής τους, τα συμπτώματα κατάθλιψης ή την ποιότητα του ύπνου τους.
Σε ένα συνοδευτικό άρθρο στο ίδιο περιοδικό, ο Μάικλ Σβαρτσάιλντ του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης στη Βοστόνη, επισημαίνει ότι «η μελέτη έχει ενδιαφέρον, επειδή η καφεΐνη φαίνεται να μπλοκάρει ένα δυσλειτουργικό εγκεφαλικό σήμα στη νόσο Πάρκινσον, ενώ είναι ασφαλής και φθηνή». Όπως επισημαίνει, «ενώ τα ευρήματα δεν δείχνουν ότι η καφεΐνη θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ως θεραπεία για το Πάρκινσον, θα μπορούσαν να ληφθούν υπόψη, όταν οι ασθενείς συζητούν με τον νευρολόγο τους τη δυνατότητα κατανάλωσης καφεΐνης».
Οι ερευνητές εξάλλου επισήμαναν ότι η μελέτη τους είχε μικρή χρονική διάρκεια και ότι τα όποια οφέλη της καφεΐνης μπορεί να εξασθενούν με το πέρασμα του χρόνου. Ακόμα, υπογράμμισαν την ανάγκη να γίνει μια μεγαλύτερη έρευνα πάνω στο ζήτημα.