Από την πλευρά τους οι ειδικοί δηλώνουν κατηγορηματικά ότι η επέμβαση θα πρέπει να πραγματοποιηθεί τις πέντε πρώτες ώρες μετά το κάταγμα, καθώς έτσι μειώνεται σημαντικά η πιθανότητα μετατραυματικής στυτικής δυσλειτουργίας, και δυσμορφίας του πέους (Ν. Peyronie), χωρίς βέβαια να εξαλείφεται.
«Η χειρουργική επέμβαση θα πρέπει να γίνει άμεσα, τις πρώτες ώρες μετά το ατύχημα, για να μειωθούν σημαντικά οι πιθανότητες μετατραυματικής στυτικής δυσλειτουργίας» αναφέρει ο χειρουργός ουρολόγος-ανδρολόγος κ.Θάνος Παλλαντζάς ο οποίος επισημαίνει ότι η κατάσταση αυτή συμβαίνει:
Kατά την διάρκεια της σεξουαλικής επαφής.( Τα περισσότερα σε ποσοστό δηλαδή περίπου το 80%) αλλά και κατά την διάρκεια αυνανισμού.
συμπτώματα
Ήχος κατάγματος ( σαν να σπάει ένα “κλαδί” ή “κόκαλο”)
Οξύς πόνος και ταυτόχρονα
Απώλεια στύσης
Δυσκολία στην ούρηση ή ακόμα και αδυναμία ούρησης (στην περίπτωση ταυτόχρονης ρήξης και της ουρήθρας σε ποσοστό 20%)
Η κλινική εικόνα της πάθησης αυτής είναι
Μελάνιασμα και πρήξιμο (οίδημα)
Παίρνει τη μορφή ενός «S «
Αίμα από την ουρήθρα,
''Η διάγνωση για το κάταγμα πέους από τον ουρολόγο-ανδρολόγο βασίζεται στο ιστορικό του άνδρα και στην κλινική εξέταση. Σε περίπτωση αμφιβολίας συνεχίζει ο χειρουργός ή όταν θέλουμε να επισημάνουμε το επίπεδο και την βαρύτητα της ρήξης συμπληρώνεται από τον παρακάτω απεικονιστικό έλεγχο, που συνήθως είναι περιττό μιας και η οποιαδήποτε συμμετοχή άλλης ανατομικής περιοχής αναγνωρίζεται και διορθώνεται κατά την διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης:
Υπερηχοτομογραφία πέους, όπου αναγνωρίζεται το αιμάτωμα και πιθανόν η θέση της ρήξης του σηραγγώδους σώματος
Ουρηθρογραφία, αν υπάρχει υπόνοια συμμετοχής της ουρήθρας, για την απεικόνιση της ρήξης της ουρήθρας
Μαγνητική τομογραφία.
Ο χειρουργός ουρολόγος Θάνος Παλλαντζάς
αντιμετώπιση
Η αντιμετώπιση μπορεί να έχει συντηρητική ή χειρουργική μορφή. Ωστόσο οι γιατροί επισημαίνουν ότι η συντηρητική θεραπεία συνοδεύεται από υψηλά ποσοστά στυτικής δυσλειτουργίας και θα πρέπει να εφαρμόζεται σ' εξαιρετικά επιλεγμένες περιπτώσεις και αφού έχει ενημερωθεί ο ασθενής για τις πιθανές επιπλοκές.
« Η συντηρητική θεραπεία, εφαρμόζεται σπάνια και ενδείκνυται σ' απλή κάκωση του πέους χωρίς συνυπάρχουσα ρήξη του σηραγγώδους σώματος, άρα όχι σε κάταγμα.» υπογραμμίζει ο κ.Παλλαντζάς.
Η συντηρητική αντιμετώπιση περιλαμβάνει:
Παγοκύστες
Περίδεση
Χορήγηση αντιβιοτικών
Αναλγητικά
Χορήγηση σκευασμάτων που αναστέλλουν τη στύση